………ΕΜΕ ΝΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ …….Ματίνα
Τσιουρακά τσαί Δέφτερα 6–7 του Απρίλη2025: Α Τσακωνοπαρέα:
Παπαδιαμάντη #85:Α χήρα του Νέομάρτυρα #2
Διαστσευή τσαί γραφτέ τθα Τσακώνικα από τον Πάνο Μαρνέρη.

Ο τσείε ο Γιάνη ο Μουτζούρη εμπάτσε τάσου, γιουρίε κατά του του Σταυροί τσαί τα μνήματα, τσαί εμποίτσε το Σταυρέ σι.
Με τα σφιχτοδεητά τσαρούχια σι, τσαί το αφρέ σι τςhάχιμο ζυγούτσε τον άντρωπο πφι έκι έχου ορατέ. Ετήνε αφοσιουτέ όπφουρ έκι, έκι ποίου το Σταυρέ σι τσαί έκι γονακίχου πουρτέσε από το σκωρετέ χώμα. Ζυγούτσε ο τσείε ο Γιάνη τον τάφο πφι έκι στέκου ο ξένε, οράτσε το φρεσκοσκαφτέ μνήμα με τα βοήιθα του φεγγαρίου. Ο δε ξένε έκι δενάχου σαν καοόγερε. Έκι φορού το ράσι, αλλά όχι καλιμαύκι παρά ένα κουβάνε σκούφο. . Ννιε φωννηάε λοιπόν ο τσείε ο Γιάνη:—Έεε! Τσι έσι ποίου ογή; Σαν επέτσε έγκειννι ζυγούτσε πλέκιεριου… Ο ξένε έκι γέρου με λεκα γεννειάδα. Άγνωστε.Ο τσείε ο Γιάννη ο ‘κι έχου ννι ματαρατέ. Ο ξένε ‘στάτθε, ννιέ ξοικάε τσαί ο απογήτθε ννι, αλλά σταμακίε του μετάννοιε τσαι τα σταυρουκοπήματα.

Ανέ έχουμε ταν υγεία νάμου τσαί να ννιλήνουμε τα γρούσσα νάμου.
……….ΕΜΕ ΝΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ……..

Ο θείος ο Γιάννης ο Μουντζούρης μπήκε μέσα, γύρισε προς τους Σταυρούς και τα μνήματα και έκανε το σταυρό του. Με τα σφικτοδεμένα τσαρούχια του και το ανάλαφρο του περπάτημα, πλησίασε τον άνθρωπο που είχε δει. Εκείνος, αφοσιωμένος όπως ήταν, έκανε το σταυρό του και γονάτιζε μπροστά από το πεθαμένο χώμα. Πλησίασε ο θείος ο Γιάννης τον τάφο που στεκόταν ο ξένος. Είδε το φρεσκοσκαμμένο μνήμα με τη βοήθεια του φεγγαριού.
Ο δε ξένος έδειχνε σαν καλόγερος. Φορούσε το ράσο του, αλλά όχι καλιμαύκι παρά έναν μαύρο σκούφο. Του φώναξε λοιπόν ο θείος ο Γιάννης: Έεε! τι κάνεις εδώ; Σαν είπε αυτό πλησίασε περισσότερο.
Ο ξένος ήταν γέροντας με άσπρα γένια. Άγνωστος. Ο θείος ο Γιάννης δεν τον είχε ξαναδεί. Ο ξένος στάθηκε, τον κοίταξε, δεν του αποκρίθηκε, αλλά σταμάτησε τις μετάνοιες και τα σταυροκοπήματα…
Να έχουμε την υγεία μας και να μιλάμε τη γλώσσα μας
……ΜΙΛΑΜΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ ……