…………..ΕΜΕ ΝΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ………Αγάπη.
Τςhίτα τσαί Τίτιντα 29–30 του Οχτώμπρη 2024: Α Τσακωνοπαρέα .
Παπαδιαμάντη #43: Α νοσταλγό # 14
Διαστσευή τσαι γραφτέ τθα ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ από τον Πάνο Μαρνέρη .

Ο ‘κι κοτού να ννι τραγουϊδεί γιατσί έκι κιστίου ότσι ο ‘κι έγκουντα με ταν περίσταση. Το τραγούϊδι ταρ ούρα έκι έκειννι τα Λιαλιώ.
«Πότε θα ποίουμε άρμενα……..»
Έκι κατσατέ δίπα σι για να μη μπορήνει να ννι ξοικάζει, αλλά τόσιου μακρία σι, για να μην ννιούτσει τα χνούτα σι τσαί τα νυρωϊδία σι .
Ο νέο μπαλήτσε το λινέ σακκάτσι σι τσαί ννιε προσνέτζε τθαν Λιαλιώ .
—Φόρε ννι πέτσε ννι, μην τσαί πουγκιάσερε γιατσί οι σhίνοι είννι κχαμπαήχουντε καταό. Ετήνα ο δέτθε ννι τσαί ννιε πέτσε ότσι ο ‘κι καρδάζα, για ταν αλήιθα έκι πρεσσιού σhoννιστά.
Ο Μαθιό ο ‘κι επιμένου. Έκι ννιουρίζου τα Λιαλιώ απο ότσι έκι έχου νιατέ απο τουρ εδιτσοί σι, καθότσι ετήνα έκι ννιουριστά μ’έτεοι.
Α Λιαλιώ ό κι τθα πρώτε σι νεότητα, αλλά έκι κχοντούκχα τον παρθενικό σι αέρα τσαί δροσία. Έκι 25 χρονού τσαί έκι στεφανουτά τον Μοναχάκη μπρού πέντε χρόνου.

Ανέ έχουμε ταν υγεία νάμου, ότσι πιο πολύκιμο θιλενάδε τσαι θίλοι…
…………….ΕΜΕ ΝΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ ……………

Δεν τολμούσε να το τραγουδήσει γιατί πίστευε ότι δεν πήγαινε στην περίπτωση. Το τραγούδι της ώρας ήταν εκείνο της Λιαλιώς:
« πότε θα κάνουμε άρμενα» Ήταν καθισμένος πλάι της για να μην μπορεί να την κοιτάζει, αλλά τόσο μακριά της για να μη νιώθει τα χνώτα της και την μυρωδιά της. Ο νέος έβγαλε το ελαφρύ σακκάκι του και το πρόσφερε στην Λιαλιώ. — φόρεσε το της είπε, να μήπως και πουντιάσεις γιατί τα βουνά κατεβάζουν κρύο αέρα. Εκείνη δεν το δέχτηκε και του είπε ότι δεν κρυώνει,μάλιστα ήταν πολύ ζεστή…
Ο Μαθιός δεν επέμενε. Γνώριζε την Λιαλιώ από αυτά που είχε ακούσει από τους εδικούς του, καθότι εκείνη είχε γνωριστεί με αυτούς. Η Λιαλιώ δεν ήταν στην πρώτη της νεότητα, αλλά κρατούσε τον παρθενικό της αέρα και την δροσιά της. Ηταν 25 χρονών και είχε παντρευτεί τον Μοναχάκη πριν πέντε χρόνια…
….Ας έχουμε την υγεία μας ότι πιο πολύτιμο φιλενάδες και φίλοι.
…………ΜΙΛΑΜΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ…………