………… ΕΜΕ ΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ…..Βασίλης
Τίτιντα τσαί Πέφτα 31 του Αουνάρη τσαί 1 Αυγούστου 2024:
Α Τσακωνοπαρέα: Κουιτέ #245: από το βιβλίε «ΚΡΑΥΓΗ»
Διαστσευή τσαι γραφτέ τθα Τσακώνικα από τον Πάνο Μαρνέρη .

Εκάναει κάτσι αντροίποι τσαι πέκαει νάμου, ότσι άκια να σκοτούνει νάμου, αλλά γκανένα ο δούτσε σου σημασία . Απαραμάκαμε τσαι να μου σκοτούκαει . Εκιάμαει τθο δόκανε, πφατζικούμαει. Σάν έμαει μαζουκχουμένει τθο σκολείε νιε καταβήκαμε, αλλά έκι πλέα αργά.
Τα σύνταχα του 13 του Δετσέμπρη ντούκαει οι κχαμπάνε τσαι να μου ήγκιαει καούντε να μαζουτθούμε τθο σκολείε . Αναστατούτθε ο κόσμο τσαι όλοι ήγκιαει ρωτούντε τσι άκια να ναϊθεί…..τσινήκαμε για το σκολείε . Ένα τσάδεφο μι 17 χρονού ο Γρηγόρη, ούγοιε νιε σκοτούκαει, έκι κατσατέ τθα σκά τα τσελή .
—Τσείε…..πέτσε τθον αφέγκη μι. —Έα καμπτζί μι να έγκουμε, νιε πέτσε ο αφέγκη μι . —Τσείε μι, να μη ζάμε, θα σκοτούνει νάμου, Γειά σου τσεάρι μι……Σαν εσούκαμε τθο σκολείε χουρίαει νάμου . Ο Γιώργο ο μιτσή μι αϊθή, εκάνε μαζί νάμου. Τσι να πρωτοθυνητθού: Αντάρα, κουιτοί, φωνέ, ρουκαλιτά ο ένα τάνου τον άλλε .
Γκανία αξία α αντρώκινε ζωή τθο πόλεμο. Ανέ έχουμε υγεία
………ΕΜΕ ΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ………..

Ήρθαν κάτι άνδρες και μας είπαν ότι θα μας σκοτώσουν, αλλά κανένας δεν έδωσε σημασία. Παραμείναμε και μας σκότωσαν. Πιαστήκαμε στο δόκανο, παγιδευτήκαμε. Σαν μαζευόμαστε στο σχολείο το καταλάβαμε, αλλά ήταν πλέον αργά. Το πρωί στις 13 του Δεκεμβρίου χτύπησαν οι καμπάνες και μας καλούσαν να μαζευτούμε στο σχολείο. Αναστατώθηκε ο κόσμος και όλοι ρωτούσαν τι θα γινόταν. Κινήσαμε για το σχολείο. Ένας ξάδερφός μου, 17 χρονών,
ο Γρηγόρης τον οποίον σκότωσαν, ήταν καθισμένος στην σκάλα του σπιτιού. — Θείε είπε στον πατέρα μου… —Έλα παιδί μου να πηγαίνουμε του είπε ο πατέρας μου. —Θείε να μην πάμε, θα μας σκοτώσουν…. γεια σου σπιτάκι μου. Σαν φτάσαμε στο σχολείο μας χώρισαν. Ο Γιώργος ο μικρός μου αδερφός ήρθε μαζί μας.
Τι να πρωτοθυμηθώ: αντάρα, κραυγές φωνές, ουρλιαχτά, ο ένας επάνω στον άλλον……
….Καμμία αξία η ανθρώπινη ζωή στον πόλεμο . Ας έχουμε υγεία …..
…………ΜΙΛΑΜΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ …….