…………… ΕΜΕ ΝΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ ……….
Σάμπα τσαι Τσιουρακά 24–25 του Φλεβάρη 2024: Α Τσακωνοπαρέα .
Σοϊθία τσαί Βγενού #7: Του Πάνου Μαρνέρη.
Σ: Θιλενάδα μι χάμαει , χάμαει….
Β: Ο ‘σι αούα τσίπτα, βρε κολλέγισα έμ’ έχουντε να οραθούμε γκάνα δύ μήνοι ..
Σ:Φύτζε ο παλιέ χρόνε, κάνε τσ’ ο τσινούρτση, περάτσε ο Γενάρη τσαί οι πορείε νάμου ότσι ανταμούκαει .
Β: Ορή κακότθο κοντογού ένι να μπαεί τσαι ο Φλεβάρη….
Σ: Αφού τσαι ταν κα χροννία από το τηλέφωνε ννιε πέκαμε…Κια δούτσερε βρε κολλέγισα;
Β: Ο ‘σι αούα; κα πφ’ερέσταει τς’έταοι τσαί έμε αούντε γκαννιά κουβέντα..
Σ:Ζάτσερε για γκάνα άχανε τσαί μποίτσερε;
Β:Εζάκα βρε θιλενάδα , ντι ου ‘ννι έχουντα κακότθο.
Σ: Πάσα χροννία τσαί χειρούτερα τσί ν’αλεί γκαρένα .
Β:Εζάκα τάνου τθο Ορεινέ, τθα Τςhερπενά, τθον ανήφορε του Νεραϊτζάδε τσαί μαζούκα δυ, τςhεί μαγερείε, τς’έταοι κάτσι μέσhτα..
Σ: Μ’εζού ννία από τα ιίδα γιουρία τον τόπο, από Πρέγαςhε, Στένουμα, Ραΐζι, άϊδικα ο κόπο .
Β: Ένι έχου δυ, τςhεί χρόνου, μαειδέ άχανα μαειδέ βορβοί. τσίπτα..
Σ:Αφού ο ‘νι βρέχου δόξα νάχει τ’όνουμα σι πφού να μπαήωει τς’ έταοι;
Β:Να ποίουμε το σταυρέ νάμου να βρέτσει γκαννιά κχιαούα, ειδεμής θ’αλήουμε το ύο βατσιούλι κολλέγισα…
Σ: Δίτσιε ές’ έχα, Ανέ λυπηθεί νάμου ο απανούσε τσαί ανέ πεί το θάμα σι……
Ανέ έχουμε ταν υγεία νάμου θιλενάδε τσαι θίλοι
………..ΕΜΕ ΝΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ ……
Σ:Φιλενάδα μου χαθήκαμε χαθήκαμε..
Β: Δε λες τίποτα βρε φιλενάδα, έχουμε να ιδωθούμε κανα δυο μήνες,
Σ:Έφυγε ο παλιός ο χρόνος και ο καινούργιος ήρθε. πέρασε ο Ιανουάριος και οι δρόμοι μας μόλις συναντήθηκαν.
Β:Να που να πάει στο κακό, κοντεύει να βγει κι ο Φεβρουάριος…. Σ:Εφόσον και την «καλή χρονιά» από το τηλέφωνο την είπαμε…Για που τόβαλες -τι κάνεις βρε φιλενάδα;)
Β:Δεν λες καλά που βρέθηκαν κι αυτά και λέμε καμιά κουβέντα…
Σ: πήγες για κανα χόρτο, τι έκανες;
Β: Πήγα βρε φιλενάδα, αλλά δεν έχουνε, που να πάει στο κακό να πάει.
Σ:Κάθε χρονιά και χειρότερα… τι να πεί κανένας….
Β: Πήγα πάνω στο ορεινό, στα Τσερπενά, στον ανήφορο τίς Νερατζάδες και μάζεψα δυο τρεις μαγειριές και εκείνα κάτι μικρούλικά.
Σ:Κι εγώ μία από τα ίδια, γύρισα τον τόπο από τον Πρέγασho, Στένωμα, και Ραΐζι, άδικος ο κόπος.
Β:Εχει κάνα δύο τρία χρόνια, μήτε χόρτα, μήτε βορβιά, τίποτα..
Σ:Αφού δε βρέχει, δόξα να ‘χει το όνομα του, πως να βγούνε κι αυτά; Β:να κάνουμε το σταυρό μας να βρέξει καμιά στάλα, αλλιώς θα πούμε το νερό νεράκι.
Σ: Δίκιο έχεις ας μας λυπηθεί ο αποπάνω και ας κάνει το θαύμα του. …….Να έχουμε την υγεία μας φιλενάδες και φίλοι………
……….ΜΙΛΑΜΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ …….