…………ΕΜΕ ΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ ……….
Σάμπα τσαι Τσιουρακα 9–10 του Δετσέμπρη 2023 : Α Τσακωνοπαρέα.
Α καμάρα του Μελτιάδη: Του Πάνου Μαρνέρη .

Εκάνα όρεγη τθα καμάρα του Μελτιάδη.
Όρεγη του παιδιτσοί μι χρόνου έκι το τσέντρη τα Παλιόχωρα .
Όρεγη έκι α ταβέρνα τσαι το παντοπωλείο τα Παλιόχωρα.
Μα ένα σακχούλι άτσι, ένα κουκί σπίρτα,γκάνα τσιγάρο, κανιά ρέγκα, καννιά σαρδέα, κάνα κιλέ ρύζι νή φασιούλι εεε τσαι γκάνα γυαλί βότσι
άκια να σ’ερέσερε ογή . Το παππού το Μέλιο ννιε θυνήμα, γέρου.
Ο υζέ σι ο Στράτη έκι το αφεγκικό έτεοι του Τσαιροί .
Ένα ντόμπρε τσαι ίσιε άντρωπο . Εχάτσε τα γουναίκα σι με ούγοιε έκι έχου τςhία καμπτζία γιούρε το 1959– με 1960.
Τα καμπτζία σι: Ελένη, Μέλιο ούγοιε έκι συνομίληκο μι τσαι το Γιώργο αραμάκαει ορφανά από πρεσσιού μιτσά ηλικία .
Ογή έκι τσαι το τυροκομείε τα Παλιόχωρα. ΑΠαλιόχωρα τσαι οι γιούρε τόποι κάποτε ήγκιαει έχουντε 35.000:00 γιδοπρούατα. Πάσα ναμέρα ογή έκι γινούμενε τσαι ένα γλέγκι . Οι νομήε ήγκιαει ζυνίχουντε , ήγκιαει κίντε γκάνα ποκηράτσι, τσαι απέ ου ‘γκιαει θέντε τσαι πάρα πρεσσά να κιάσωει το τραγούϊδι , να μπάλωει του καημοί σου τσαι τα ντέρκια σου . Έγκειννι το μέρη πάσα ναμέρα έκι έχουντα κόσμο ζωή αντάρα, αλλλά ανήμερα τ’ Άγιε Γιάννη, τον Σερικχή έκι τθου δόξε σι .
……Να έχουμε υγεία θιλεναλδε τσαι θίλοι….
……….ΕΜΕ ΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ ………

Ήρθα εδώ στην Καμάρα του Μιλτιάδη. Εδώ στα παιδικά μου χρόνια ήταν το κέντρο της Παλιόχωρας. Εδώ ήταν η ταβέρνα και το παντοπωλείο της Παλιόχωρας.
Μα ένα σακουλάκι αλάτι, ένα κουτί σπίρτα, κανα τσιγάρο, καμιά ρέγγα, καμιά σαρδέλα, κανα κιλό ρύζι, ή φασόλια, εεε και κάνα μπουκάλι κρασί θα το έβρισκες εδώ.
Τον παππού τον Μέλιο,( Μιλτιάδη) τον θυμήθηκα γέρο.
Ο γιος του, ο Στράτης, ήταν το αφεντικό εκείνους τους καιρούς.
Ένας ντόμπρος και ευθύς άνθρωπος. Έχασε τη γυναίκα του, με την οποία είχε τρία παιδιά, γύρω στο 1959 με 1960. Τα παιδιά του Ελένη, Μιλτιάδης, ο οποίος είναι συνομήλικος μου, και ο Γιώργος, έμειναν ορφανά από πολύ μικρή ηλικία. Εδώ ήταν και το τυροκομείο της Παλιόχωρας.
Η Παλιόχωρα και οι γύρω τόποι, κάποτε είχαν 35.000 γιδοπρόβατα. Κάθε ημέρα εδώ γινόταν και ένα γλέντι.
Οι τσοπάνηδες έσμιγαν, έπιναν και κανα ποτηράκι και μετά δεν ήθελαν και πάρα πολλά για να πιάσουν το τραγούδι, να βγάλουν τους καημούς τους και τα ντεπρτια τους. Αυτό το μέρος κάθε ημέρα είχε κόσμο, ζωή, αντάρα, αλλά ανήμερα τ’ΑιΓιαννιού τον θεριστή ήτανε στις δόξες του…..
……Να έχουμε γεία φιλενάδες και φίλοι …..
…………ΜΙΛΑΜΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ……….