ΕΜΕ ΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ

Τσακώνικα με τον Πάνο

……………ΕΜΕ ΝΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ…Μαρία Αλεβάντη .
Πέφτα τσαί Παράστσι 14–15 του Νοέμπρη 2024: Α Τσακωνοπαρέα.
Παπαδιαμάντη #47 : α νοσταλγό #18.
Ο νέο, ο γείτονα τα Λιαλιώ, ο Μαθιό, έκι έχου μαθητέ το τσι έκι τςhάχουντα τθα τσέα σι τσαι ννι αγαπήτσε γκριουφά. Ο λυγερέ σι κορμό, οι κατσαροί σι τςhίχε, α λαμπούρα από του κουβάνοι βαθουλοί εψιού σι, τα μισοστρότζυα φshυίδα σι, τα ροδαλά σι χεία, τα αφροροϊδαστά σι μάγουα πφι ήγκιαει ροϊδίζουντα με λίγο κόπο τσαί χολιακουμό, ήγκιαει δαίσουντα τα καρδία του νέου. Ετήνε τελικά ννι έκι αγαπού γκριουφά. Ετήνα έκι μπαήνα τθο ξουστάγι , ννι έκι ξερίχα ννία ματία τσαί απέ έκι ξερίχα τα ματία σι αλάργα τθαν Ανατολά. Έτρου τσαί έτανη ταν αργακινά μπαήτσε τθο ξουστάγι τσαί οράτσε το νέο κατσατέ τθο γιαλέ να ανασαίννει ταν αύρα τα Θασσέ . Σαν ννι οράτσε ο Μαθιό ννιε καλησπερίε τσαί αφού ε άνει δύου τςhεί κουβέντε, δίχως α Λιαλιώ να ννι στεφτεί εμποίτσε τα πρόταση γιά ένα νιουτθερινέ περίπατε, πφι έκι μεούμενε να ναϊθεί νιουτθερινέ έγκειννι ταξίδι. Εκι παρία συγκά σι ,τθαν πραγμακικότητα κάκια κάκια, αλλά κίσου έκι τσιταίντα τθο νάρκουμα σι, συντροϊθία με το αγακητέ σι όνειρε…
Να έμε κα τσαί να έχουμε ταν υγεία νάμου θιλενάδε τσαί θίλοι.
……………ΕΜΕ ΝΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ…………..
Ο νέος γείτονας της Λιαλιώς, ο Μαθιός ήξερε το τι γινόταν στο σπιτικό της και την αγάπησε κρυφά. Το λυγερό της κορμί, τα κατσαρά της μαλλιά, η λαύρα από τα μαύρα βαθουλά μάτια της, τα καμαρωτά φρύδια της, τα ροδαλά της χείλη, τα ελαφρώς ρόδινα μάγουλα της τα οποία κοκκίνιζαν με λίγο κόπο ή στεναχώρια, έκαιγαν την καρδιά του νέου. Εκείνος τελικά την αγαπούσε κρυφά. Εκείνη έβγαινε στον εξώστη, του έριχνε μια ματιά και μετά έριχνε την ματιά της μακριά στην Ανατολή.Έτσι κι εκείνη την βραδιά, βγήκε στον εξώστη και είδε το νέο καθισμένο στο γιαλό να αναπνέει την αύρα της θάλασσας.
Σαν την είδε ο Μαθιός την καλησπέρισε και αφού άλλαξαν δύο τρείς κουβέντες, χωρίς η Λιαλιώ να το σκεφτεί, έκανε την πρόταση για έναν νυχτερινό περίπατο που τελικά έμελλε να γίνει το νυχτερινό αυτό ταξίδι. Ερχόταν στα συγκαλά της, στην πραγματικότητα κάπου κάπου, αλλά ξανά έπεφτε νάρκη, συντροφιά με το αγαπημένο της όνειρο
Να είμαστε καλά και να έχουμε την υγεία μας φιλενάδες και φίλοι
………….ΜΙΛΑΜΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ………