Ο ήλιε έκι κατσατέ τσαί έκι καγκιούκχουντα. Ο Γιάννη ο Μουτζούρη, με το ονάρι σι ποτσουτέ καλίζα τσαί κχριανίδε, έκι γιουρίζου από τα χούρα σι. Από τον Μακρυού άμμο τθο χειόθασσε έκι μπαητέ τθο μιτσή σhιννί όρπα τθα Λεκά μνήματα του νεκροταφείου, ούγοιε έκι ερικχούμενε τθα δυκικά μερία από το χωριουδάτσι. Το νεκροταφείε έκι έχουντα από τα ννία μερία τοίχο ούγοιε έκι χκιστέ πρόσφατα από το δήμο . Το φεγγάρι έκι φουκίχουντα το σουρούπουμα. Τάτσου από το μιτσή νεόχκιστε τοίχο ο τσείε Γιάννη οράτσε ννία απότσια να στέτσει τάνου από ένα τάφο τσαί να ποίνει γονακίσματα, σάματσι έκι σκάφου τα μικρά μουχλιαστά γής. Ννιέ κάνε παραφάγκηση. Εστάτθε για λίγο τσαί ξοικάε. Απέ φωνηάε το ονάρι σι να σταμακήσει. Το ονάρι σταμακίε τσαί ο τσείε Γιάνη δρανήε κατά τον πόρε του νεκροταφείου. Τςhεί χρόνου ήγκιαει περατοί από τότθε πφι έκι σιαχτέ ο πόρε τσαί το ένα φύλλη έκι ξεχαρβαουτέ τσαί τσιτατθέ καταγής…

Να ννιλήνουμε τα γρούσσα νάμου τσαί να έχουμε υγεία .
……..ΕΜΕ ΝΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ ……..
Ο ήλιος είχε καθίσει και νύχτωνε. Ο Γιάννης ο Μουντζούρης με το γαϊδουράκι του φορτωμένο ξυλάκια και κλαριά, γύριζε από το χωράφι του. Από τον Μακρύ άμμο στην ακρογιαλιά, είχε ανέβει το μικρό λόφο εκεί στα άσπρα μνήματα τού νεκροταφείου το οποίο βρισκόταν στην δυτική μεριά τού χωριού. Το νεκροταφείο είχε από την μια μεριά τοίχο ο οποίος ήτανε χτισμένος πρόσφατα από το Δήμο. Το φεγγάρι φώτιζε το σούρουπο. Έξω από το μικρό νεόκτιστο τοίχο ο θείος Γιάννης είδε μία σκιά να στέκει πάνω από έναν τάφο και να κάνει γονατίσματα λες και έσκαβε την μουχλιασμένη γη. Παραξενεύτηκε. Στάθηκε για λίγο και κοίταξε. Μετά φώναξε το γαϊδουράκι του να σταματήσει.
Το γαϊδουράκι σταμάτησε και ο θείος Γιάννης έτρεξε προς την πόρτα του νεκροταφείου. Τρία χρόνια είχανε περάσει από τότε που είχε κατασκευαστεί η πόρτα και το ένα της φύλο είχε ξεμανταλωθεί και είχε πέσει καταγής.
Να μιλάμε την γλώσσα μας και να έχουμε υγεία….
…………ΜΙΛΑΜΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ……….