…………ΕΜΕ ΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ……….Μιχάλης
Παράστσι τσαι Σάμπα 2–3 του Φλεβάρη 2024: Α Τσακωνοπαρέα .
Κουιτέ #228 από το βιβλίε «ΚΡΑΥΓΗ»
Διαστσευή τσαι γραφτέ τθα Τσακώνικα από τον Πάνο Μαρνέρη.

Σούκαμε ως το νεκροταφείε σε κάτσι νυγδαλίε. Τραγουδούντε ήγκιαει κχαμπέντε οι φονίε με τα ντουφέτσι τθον ώμο . Σούκαει κοντά τσαι με συγκιούκαει . —Ααχ θα σκοτούνει το καμπτζί κουήε α μάτη μι .
Ο ‘με κειράνει . Άλλε μ’έκι χαϊδέγκου, άλλε μ’έκι κιάνου του τςhίχε.
Μπέρ ένι ξέρου τσι ήγκιαει έχουντε τον εμαλέ σου. . Απέ περαήαει το νεκροταφείε τσαι τραβήαει για τα Βυσωκά .
Αφήκα οπά τα μάτη μι τσαι νιε πέκα — Κάτσα όρεγη εκιού να ζάου να οράου κια ένι ο αφέγκη μι. Εζάκα . Οπά ανταμούκα το Βασίλη τον Παπαβασιλόπουλε τσαι το Γιώργο το Τσαρουχά . Ου ‘γκιαει έχουντε έσι κειραχτέ γιατσί οπά τθο σκολείε ανακατούτθαει με του γουναίτσε τσαι γλυτούκαει . Άγκαει νία κάσα από το νεκροταφείε τσαι ήγκιαει κουβαούντε σκοτουτοί. Οράκα τον αφέγκη μι τσαπρουτέ μακρύα από τουρ άλλοι . Δενάε ότσι εζήτσε ως τελευταία . Το αίμα έκι στρατζίχουντα ακόνη από τουρ εψιλοί σι……

Ανέ έχουμε υγεία τσαι ανέ αγαπήνουμε το δίπα νάμου ..
……….ΕΜΕ ΝΙΟΥΝΤ3 ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ ………….
Φτάσαμε ως το νεκροταφείο σε κάτι αμυγδαλιές. Τραγουδώντας κατέβαιναν οι φονιάδες με τα τουφέκια στον ώμο .Έφτασαν κοντά και με έζωσαν. —Ααχ θα σκοτώσουν το παιδί, έσκουξέ η μητέρα μου.
Δεν με πείραξαν. Άλλος χάϊδευε, άλλος μου έπιανε τα μαλλιά.
Ποιος ξέρει την είχαν στο μυαλό τους. Μετά πέρασαν το νεκροταφείο και τράβηξαν για την Βυσσωκά. Άφησα την μητέρα μου εκεί και της είπα: —Κάθισε εδώ εσύ να πάω να ιδώ που είναι ο πατέρας μου. Πήγα. Εκεί αντάμωσα τον Βασίλη Παπαβασιλόπουλο και τον Γιώργο Τσαρουχά. Δεν τους είχαν πειράξει γιατί εκεί στο σχολείο ανακατεύτηκαν με τις γυναίκες και γλίτωσαν. Πήραν μια κάσα από το νεκροταφείο και κουβαλούσαν σκοτωμένους. Είδα τον πατέρα μου ξαπλωμένο μακριά από τους άλλους. Φαίνεται πως έζησε ως τελευταία.Το αίμα έσταζε ακόμα από τα μάτια του.

… Ας έχουμε την υγεία μας και ας αγαπούμε το διπλανό μας…
……….ΜΙΛΑΜΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ …….