Να τσαί ο ομορφούλα α Ατζελικώ . Έμε πρεσσιού περήφανοι για σ’ετίου Σιάτη μι . Φχαριστούντε ντι πρεσσιού . Ντ’έμε καμαρούκχουντε εννεί τσαί οι γονείε ντι..
………….ΕΜΕ ΝΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ ……Αγγελική
Παράστσι τσαί Σάμπα 14–15 του Φλεβάρη 2025:Α Τσακωνοπαρέα.
Παπαδιαμάντη #69: Α νοσταλγό #40.
Διαστσευή τσαι γραφτέ τθα ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ από τον Πάνο Μαρνέρη .

—Έσι θέα να ζάρε του γονείε ντι καρδία μι; Φωνιάε ο τσύρ Μοναχάτση. Καλέ, τότθε κχόντου να μόλου τσαί εζού να ζάμε αντάμα μην τσαί πάθερε τσίπτα τθα πορία αγάκη μι.
— Καού παρίου τσείε Μοναχάκη !!! απογήτθε το Λιαλιώ δίχως αλικόγκι. . Ο νέο έκι στέκου δίπα σι αννίλητε, ξοικάζου ννι φοζατθέ τσαί δίχως να καταβαίννει.
—Έτζε το καλέ, με ταν ατςhά βάρκα. Μαθιό καμπτζί μι, ννιε πέτσε το Λιαλιώ καταχολιατά… ένι κρίμα γιατσί έννι πρεσσιού ατςhιτέρα τθου χρόνου από σε ετίου, αν όμως έκι σκωρεγκούμενε ο τσύρ Μοναχάκη άκια να ντι άρου……

Θιλενάδε τσαι θίλοι,ανέ μη ναθούμε τσ’ εννεί νοσταλγοί τα ΓΡΟΥΣΣΕ ΝΑΜΟΥ, Ανέ ννι κχοντούμε ζωντανά με το να ννι ννιλήλουμε….
…ΑΝΕ ΠΟΙΟΥΜΕ ΤΟ ΧΡΙΕ ΝΑΜΟΥ……..

—Θέλεις να πας στους γονείς σου καρδιά; μου φώναξε ο κυρ Μοναχάκης. Καλά τότε κράτα, περίμενε να έρθω και εγώ να πάμε παρέα μην και πάθεις κάτι στο δρόμο αγάπη μου.
—Καλώς να έρθεις θείε Μοναχάκη, αποκρίθηκε η Λιαλιώ δίχως καθυστέρηση. Ο νέος καθόταν πλάϊ της αμίλητος, κοιτάζοντας την φοβισμένος και δίχως να καταλαβαίνει…
—Πήγαινε στο καλό, με την μεγάλη βάρκα Μαθιό παιδί μου, του είπε η Λιαλιώ καταστενοχωρημένη. Είναι κρίμα γιατί είμαι πολύ μεγαλύτερη σου στα χρόνια…αν όμως πέθαινε ο κυρ Μοναχάκης, θα σε έπαιρνα…

Φιλενάδες και φίλοι ας μην γίνουμε κι εμείς νοσταλγοί της
ΓΛΩΣΣΑΣ ΜΑΣ. Ας την κρατήσουμε ζωντανή με το να την μιλάμε.
…..ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ…

……..ΕΜΕ ΝΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ …….