Α Ιδαμάντω Μπρατσάκη Κοτσαρά ενάτθε τθο Στσεπαστέ. Αφέγκη σι ο Δηνήτρη Μορατσάκη τσαι Μάτη σι α Ελένη Τσάφου. Έκι έχα τςhεί αϊθήνε, το Κώστα, τον Παναγιώτη, τον Γιάννη τσαι νία αϊθά τα Λευκοθέα . Το 1973 Στεφανούτθε το Γιώργο Κοτσαρά, ναυκικό από το Κρανίδι . Εδουλεύε σα νοσοκόμα σε κλινιτσή ως πφι άτζε σύνταξη.
Τουρ 29 του Νοέμπρη το 1943 παραμονή τ’Αγιε Αντρία, πολιούχο του Στσεπαστού, να μου μπομπαρδίαει . Έμα τότθε 12 χρονού τσαι έμα έγκα τθο σκολείε. Σαν εκάναει απανούσε νάμου τα αερόπλανα ο διάσκαλε εϊδατάε νάμου να μπαήουμε τάτσου .
Τσινήκαει να τσιτέντουει μπόμπε. Έννι θυνηκχουμένα πφι με τραβήε τάσου σε νία γούρνα ο διάσκαλε, για προστασία . Έα κάτσα δίπα μι τσαι μη ταράχησιου μπίτι . Τσιτάε νία μπόμπα κοντά τσαι ένα κοτρόνι, μ’άτζε κομμάκι απο το κοτρόνι τα τσιουφά. Το αίμα ποταμό.

Να έχουμε υγεία τσαι αγάκη του καρδίε νάμου …
………….ΕΜΕ ΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ ……..
………….
Η Διαμάντω μπρατσάκη Κοτσαρά γεννήθηκε στο Σκεπαστό. Πατέρας της ο Δημήτρης Μωραϊτάκης και μητέρα της η Ελενη Τσάφου. Είχε τρία αδέλφια: τον Κώστα, τον Παναγιώτη, τον Γιάννη, και μία αδερφή την Λευκοθέα. Το 1973 παντρεύτηκε τον Γιώργο Κοτσαρά ναυτικό, από το Κρανίδι. Δούλεψε σαν νοσοκόμα σε κλινική έως ότου πήρε σύνταξη. Στις 19 του Νοεμβρίου το 1943, παραμονή του Αγίου Ανδρέα πολιούχο του Σκεπαστού, μας βομβάρδισαν. Ήμουν τότε
12 ετών και πήγαινα στο σχολείο. Σαν ήρθαν από πάνω μας τα αεροπλάνα, Ο δάσκαλος μας διέταξε να βγούμε έξω. Ξεκίνησαν να πέφτουν βόμβες. Θυμάμαι που με τράβηξε ο δάσκαλος μέσα σε μία γούβα για προστασία.— Έλα κάτσε δίπλα μου και μην κουνιέσαι καθόλου… Έπεσε μία βόμβα σε μία πέτρα, με πήρε στο κεφάλι κομμάτι της πέτρας. Το αίμα ποτάμι……..
Να έχουμε την υγεία μας και αγάπη στις καρδιές μας ….
……..ΜΙΛΑΜΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ …….