ΕΜΕ ΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ

Τσακώνικα με τον Πάνο

 

………………ΕΜΕ ΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ ……..Μεταξού 

Τσιουρακά τσαι Δέφτερα 20–21του Φλεβάρη 2022:Α Τσακωνοπαρέα . 

Κουιτέ #35: από το βιβιβλίε «ΚΡΑΥΓΗ»

Διαστσευή τσαι γραφτέ τθα ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ από τον Πάνο Μαρνέρη .

 

Α Κατερίνα Δημοπούλου ενάτθε τθα Καλάβρυτα το 1904 από τον Σπύρο Παπαδόπουλε τσαι από ταν Αθανασία Καφαντάρη . Έχα έκι δύου αϊθέ, ταν Καλομοίρα τσαι τα Νικολίτσα, τσαι τσhεί αϊθήνε, το Νικόα, το Βασίλη τσαι το Γιάννη . Τα χρονία του Χίλια εννιακόσια είκοσι οχτώ παντρεύτε τον έμπορα , Δήμο Δημόπουλε, με ούγειε εμποίκαει τέσσερα καμπτζία, το Γιώργο, τον Άδωνι,το Σπύρο τσαι τα Μαρία . Όρπα τθα λάκα του Καπή σκωτούκαει τον άτσhωπο σι τθου 13 του Δετσέμπρη το χίλια εννιακόσια σαραντατσhία.  Έντανη α γουναίκα δούτσε πρεσσά τάσου από το σύλλογο τθου Χήρε τσαι τθα ορφανά .. Σκωρέτθε το δύου χιλιάδε έξε. . 

Ταν αμέρα έτανη πφι εσκωτούκαει νάμου, ένι θυνικχουμένα ότσι έμα ξοικάζα από τo μισάνοιτθε πόρε του σκολείου, πφι τάσου να μου ήγκιαει έχουντε κλειστέ, τα καμπτζία μι . Τα καμπτζία μι με τα βοήθα του διερμηνέα, μαζί τσαι άβα καμπτζία μπαήκαει να ποίουει το ύο σου Ο υζέ μι ο Γιώργο ο γιουρίε μαζί με τα άβα καμπτζία. 

 Παλεύε να φύτσει αλλά ο κατανέτζε σι γιατσί οι σκοποί νι άγκαει χαμπάρι . 

Όπφου το λοιπόν έμα ξοικάζα, νία δένανη από αντροίποι μ’ετήβε προς τα τάτσου τσαι ‘χάκα από τουρ εψιού μι τα καμπτζία μι τσαι ότσι έμα ίκχα του χέρε μι για φαΐ .

Κρίμα για τουρ  ατςhοίποι τσαι ακόνη πλέκιεριου για του νέοι πφι εχάκαει τα ζωά σου,αλλά οι γουναίτσε πφι αραμάκαει κίσου με τσίπτα πλέκιεριου από τα φορεσία πφι ήγκιαει φορούντε  τσαι μ’ένα μπουλούτσι καμπτζία… έντεοι είνι οι ηρωίδε μι!!!

Ανέ έχουμε ταν υγεία νάμου ….. 

………………..ΕΜΕ ΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ …………

………………………. 

Η Κατερίνα Δημόπουλου γεννήθηκε στα Καλάβρυτα το 1904 από τον Σπύρο Παπαδόπουλο και την Αθανασία Καφαντάρη. 

 Είχε δύο αδερφές, την την Καλομοίρα και την Νικολίτσα και τρεις αδελφούς, το Νίκο το Βασίλη και το Γιάννη. 

 Την  χρονιά του 1928 παντρεύτηκε τον έμπορο Δήμο Δημόπουλό με τον οποίο έκανε τέσσερα παιδιά:Τον Γιώργο, τον Αδωνι, το Σπύρο και τη Μαρία.  Εκεί στην Λάκκα του ΚΑΠΗ σκότωσαν τον άντρα της στις 13 του Δεκέμβρη του 1943… 

Αυτή η γυναίκα έδωσε πολλά μέσα από το σύλλογο, στις χήρες και στα ορφανά… Πέθανε το 2006 . 

—Την ημέρα εκείνη που μας σκότωσαν, είπε,  θυμάμαι ότι κοίταζα από την μισάνοικτη πόρτα του σχολείου, που μέσα μας είχαν κλείσει τα παιδιά μου.  Τα παιδιά μου με τη βοήθεια του δεν διερμηνέα, μαζί κι άλλα παιδιά βγήκαν να κάνουν το νερό τους.  Ο γιος μου Γιώργος δεν γύρισε με τα άλλα παιδιά. Προσπάθησε να φύγει αλλά δεν τα κατάφερε, γιατί οι σκοποί τον πήραν είδηση.  Όπως λοιπόν  κοίταζα, μία δύναμη από ανθρώπους μ’ έσπρωξε προς τα έξω και έχασα από τα μάτια μου τα παιδιά μου και ότι ε κρατούσα στα χέρια μου για φαγητό..

Κρίμα για τους άντρες και περισσότερο για τους νέους που έχασαν την ζωή τους ,αλλά οι γυναίκες που παρέμειναν πίσω με τίποτα παραπάνω από την φορεσιά που φορούσαν και με ένα μπουλούκι παιδιά , αυτές είναι οι ηρωίδες μου !!! ….

Ας έχουμε την υγειά μας ….ΜΙΛΑΜΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ …….

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *