ΕΜΕ ΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ

Τσακώνικα με τον Πάνο

………. ΕΜΕ ΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ………..

Δέφτερα τσαι Τςhίτα 6–7 του Δετσέμπρη 2021. Α Τσακωνοπαρέα. 

Κουιτέ#15 : από το Βιβλίε…. ΚΡΑΥΓΗ …. 

Διαστσευή τσαι γραφτέ τθα Τσακώνικα από το Πάνο Μαρνέρη. 

Δρανήντα εσούκα τθο τέλη τα πορία . Τσι να ‘ράου ; Τον υζέμι το Τάκη μι με νία σιφαίρα τθο κούτουλε τσαι τουρ όμορφοι κουβάνοι αψελοί σι ανοιτθοί . Τθα σhούκχα σι έκι πετρουτέ ένα ΓΙΑΤΣΙ;….

Νι ατθαήα, νι αγκαλιά τσαι νι επέκα όγια,  ούγεια οι ματέρε είνι νιουρίζουντε να αλήνωει. Ατθαήα τουρ εψιλοί μι τσαι οράκα κάτσι ακατανόμαστε.. Όα α παγιάδα πφειρτά με τσιφάρια . Οι γουναίτσε τάσου του κουιτοί ψαφούντε να ερέσωει τουρ  εδιτσοί σου.Το σιατερούλι μι έκι αραματέ ανίλητε , με τα ψίλια σι ξάνοιτθα τσαι του πούε σι κχολητθοί τθα λάσhπη τσαι τθο αίμα . Νιε ‘κιάκα από τα χέρα τσαι νι’ επέκα . — Έα καμπτζί μι να μι βοηθήρε να ‘ρέσουμε το Σπήλιο τσαι τον αφέγκη ντι. Ερέκα το Παναγη Σαρανταυγά να νοιρογήνει τον υζέ σι τσαι το γαμπρέ σι . Νιε ρωτήκα για του διτσοί μι . Με πέτσε  : — ότσι εφύγκαει οι φονήε , τσαι οράκα τον υζέ ντι ορθά να ξοικάζει, απέ τσίπτα . Εσούκα τθο αβάτσι. Ερέκα το Σπήλιο μι χάμου σάματσι έκι κιούφου . Νιε γυμνούκα τσαι έμα ψαφούα για πληγάε. Έκι ακόνι σhονιστέ. Ένι δενάχουντα ότσι α καρδία σι νιε προδούτσε από έταει πφι οράτσε . —Ματερούλα, επέτσε το  σιατέρη μι , Ορή ο αφέγκη…

Α ριπή ανεμούτσε τα σωθικά σι τάτσου. Σε μαζούκα σε βαλήκα τάσου σι τσαι νι’ εδεήκα. Κάτσι γουναίτσε με βοηθήκαει τσαι νιε βαλήκαμε με τα καμπτζία  σι. Εςτσέμα να γιουρίσου κοντά τθα καμπτζία μι νη να απαραμάου οπά; . Α παλάτζα γύρτσε  προς τα ζωή . Κιάκα τα σιάτη μι από τα χέρα τσαι αρχινήα να τσhάχου για το βάλτε πφι έμα έχα αφητέ τα άβα μι καμπτζία …..

Ετσιτάπα τσαιροί ποτέ μη ματαμόλωει. Υγεία τσαι αγάκη . 

…….. ΕΜΕ ΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ ……… 

……

Η τρέχοντας έφτασα στο τέλος του δρόμου.  Τι να δω; Το παιδί μου, τον γιο μου, τον Τάκη μου με μία σφαίρα στο μέτωπο.  Τα όμορφα μαύρα μάτια του ανοιχτά.Στο πρόσωπο του πετρωμένο ένα ΓΙΑΤΙ ;; Τον σήκωσα,τον αγκάλιασα και του είπα λόγια τα οποία μόνο μανάδες ξέρουν να λένε. Σήκωσα τα μάτια μου και είδα κάτι ακατανόμαστο . Όλη η πλαγιά σπαρμένη με κουφάρια.  Οι γυναίκες μέλας στις κραυγές έψαχναν να βρουν τους δικούς τους.  Το κοριτσάκι μου είχε παραμείνει αμίλητό με τα ματάκια του ολάνοιχτα  και τα πόδια του κολλημένα στη λάσπη και στο αίμα. Το έπιασα από το χέρι και του είπα: —Έλα παιδί μου να με βοηθήσεις να βρούμε το Σπήλιο και τον πατέρα σου.  Βρήκα τον Παναή´ Σαραντααυγά να μοιρολογάει το γιο του και το γαμπρό του. Τον ρώτησα για τους δικούς μου.  Μου είπε μόλις έφυγαν οι φονιάδες. Είδα τον γιο σου όρθιο να κοιτάζει και μετά τίποτα. Έφτασα στο αυλάκι. Βρήκα το Σπήλιο μου κάτω σάματις

κοιμόταν. Τον ανάποδογύρισα και έψαχνα για πληγές.  Ήταν ακόμα ζεστός.  Φαίνεται ότι η καρδιά του τον πρόδωσε από όσα  είδε. Μανούλα, είπε το κοριτσάκι μου,να οπατέρας.  Η ριπή πέταξε τα

 σωθικά του έξω. Τα μάζεψα τα έβαλα μέσα του και θα τον έδεσα . Κάποιεςγυναίκες με βοήθησαν και τον βάλαμε κοντά στα παιδιά του. Σκέφτηκα να γυρίσω κοντά στα παιδιά μου ή να παραμείνω εκεί;

Η ζυγαριά ελγυρε προς τη ζωή.  Έπιασα το κορίτσι μου από το χέρι και άρχισα να τρέχω για το βάλτο που είχα αφήσει τα άλλα μου παιδιά.. 

Τέτοιοι καιροί να μην ξανάρθουν.Υγεία και αγάπη … 

……….ΜΙΛΑΜΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ ……..

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *