ΕΜΕ ΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ

Τσακώνικα με τον Πάνο

 

Σίσσυ σιάτη μι κα χρονία να έχουμε τσαι ντ’έμε Φχαριστούντε πρεσσιού .. 

……….ΕΜΕ ΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ ……..Σισσυ Ζαρόκωστα
Δέφτερα τσαι Τςhιίτα 16–17 του Γενάρη 2023: Α Τσακωνοπαρέα …..

Κουιτέ #129 «από το βιβλίε  «ΚΡΑΥΓΗ»

Διαστσευή τσαι γραφτέ τθα Τσακώνικα από τον Πάνο Μαρνέρη . 

Έμαει σκάφουντε τσαι απανούσε νάμου ήγκιαει περούντα τα Στούκας τσαι ενεί από το φόβο έμαει γκριουφουμένει σε νία γούρνα.

Έγκεινη ο ‘κι κχάκχουμα!!! Ο ‘μαει πορούντε να σκάψουμε. Έμαει σκάφουντε ακόνη τσαι με τα νύχια .Για τςhεί τέσσερι ναμέρε το νεκροταφείε έκι νία κόαση .Νιούτθε φόβου,νιούτθε τάσου τα φρίτση, νιούτθε τάσου τθα κόαση . Κουιτοί ταρ απολπισία, πόνε,νοιρόγια τσαι σωροί από αντρώκινα τσιφάρια πφι έκι πρέπουντα να σι κχακχούτσουμε.. Πρεσσοί οικογένειε ήγκιαει έχουντε πέντε ως οχτώ τςιφάρια να κχακχούτσωει. Το χώμα ποκίστε με αίμα τσαι έκι νατέ λάσhπη πφι έκι σούνα ως του γούνοι. Ταν άβα μέρα τσινήκαμε για το νεκροταφείε…Πφου νά ανάψουμε τα καγκήλια; Με τσι Άι; Εχουντε έμαει τσίπτα ; Τσίπτα. Λίγο αούλι εδούτσε νάμου ο Ερυθρέ Σταυρέ. Εμαει βάντε σ’ένα σκουτέλι λίγο, με λίγο μπαμπακούλι πφι νι έμαει σhούφουντε τσαι  απέ σ’έμαει ανάφουντε.Τα νιούτθα ήγκιαει παρείντε οι κούνοι τσαι σι ήγκιαει ξακχακχούχουντε τσαι ήγκιαει τσhούντε τα ιίδα τα αφεγκικά σου από τα κείνα… Νία κόαση . 

Ο άντρωπο το χειρούτερε τέρας τα φύση θιλενάδε τσαι θίλοι .

…….ΕΜΕ ΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ ……….

—————————————————————————————

Σκάβαμε και πάνω μας περνούσαν τα Στούκας κι εμείς από τον φόβο μας κρυβόμαστε σε μία λακκούβα. Αυτό δεν ήταν θαψιμο. Δεν μπορούσαμε να σκάψουμε. Σκάβαμε ακόμη και με τα νύχια. Για 3–4 ημέρες το νεκροταφείο ήταν μια κόλαση. Νύχτες φόβου, νύχτες μέσα στην φρίκη, νύχτες μέσα στην κόλαση. Κραυγές της απελπισίας, πόνος, μοιρολόγια και σωροί από ανθρώπινα κουφάρια που έπρεπε νά  θάψουμε. Το  χώμα ποτίστηκε με αίμα και είχε γίνει λάσπη που έφτανε ως τα γόνατα.  Την άλλη μέρα ξεκινήσαμε για το νεκροταφείο. Πως ν’ ανάψουμε τα καντήλια με τι λάδι; Είχαμε κάτι; Τίποτα λίγο λαδάκι μας έδωσε όρθρος Σταυρός. Εβάζαμε  σ’ένα πιατάκι λίγο και λίγο  μπαμπάκι που το στρίβαμε και τα ανάβαμε.  Τη νύχτα  έρχονταν τα σκυλιά τους ξέθαβαν, και έτρωγαν τα ίδια τα αφεντικά τους από την πείνα!!!  Μία κόλαση!!! 

Ο άνθρωπος το χειρότερο τέρας της φύσης φίλες και φίλοι .  

       ……..ΜΙΛΑΜΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ ……..

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *