ΕΜΕ ΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ

Τσακώνικα με τον Πάνο


Μπράβο Σταματού τσαι Φχαριστούντε μι … 

…………….ΕΜΕ ΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ………….Σταματού

Πέφτα τσαι Παράστσι 5–6 του Αμάη 2022:Α Τσακωνοπαρέα.. 

Κουιτέ #58: από το Βιβλίε «ΚΡΑΥΓΗ»

Διαστσευή τσαι γραφτέ τθα Τσακώνικα από τον Πάνο Μαρνέρη .

 Άγκαμε τον ανήφορε . Για πότε μπαήκαμε ούτε πφ’εκαταβήκα . Εζού έμα αντεχουμένα καμπτζί, πέντε μηνού απόκχαλε . Εμπαήκαμε τθο Γολγοθά … Τσι να οράρε, τσι να αλήερε τσαι τσί να μογήερε !!!

Βάματα ,κουιτοί ρουκουλιτά ..Θέ μι τσι κακό!!! 

Οράκα ένα πφι έκι κχαμπαίνου κατά κάτου. Α σhoύκχα σι γιομάτα λασhπίδε τσαι αίματα. Φύγκαει οι Γερμανοί; ρωτήτσε νάμου .

—Εφύγκαει, απογήμα , ένι γκάνα άλλε ζωντανέ; Ρωτήκα νι 

Ο απογήτθε μι . Έκι ο Γιώργο Γιωργαντά πφι εγλυτούτσε, έκι λαβουτέ το τθούμα . Αρχινήαμε να ψαφήνουμε για του διτσοί νάμου, πατούντε τάνου τθα τσιφάρια . Οι πούε νάμου τάσου τθα λάςhπη  από αίμα . 

Ήγκιαει ανιούριστοι. Ερέκα τον άτσhωπο μι. Έμα έχα το σιατέρι μι ταν αγγακλία μι.— Ορή ο Ευελπίδη μάνε, επέκα τθα Μάτη μι .

Φύτζε α μιτσά από ταν αγκαλία μι, τσιτάε τάνου τον αφέγκη σι φωνηάντα…. Αφέγκη μι , αφέγκη μι. Μποίκα να νι τραβήτσου πιο πέρε αλλά τσαι εζού έμα  βούα τσαι κουίζα..Πιο κάτου οι τέσσερι αϊθήνε μι , ο αφέγκη μι, οι γείτονε, οι συτζενήδε, οι ξένοι!!! Φωνέ τσαι κουιτοί.Ανέ έκι νίου νάμου άντρωπο ζωντανέ, άκια να σκωρεθεί από τα τρομάρα  σι.Κλείετε τουρ εψιού νιούμου τσαι φαγκιστήτε νι.. Αδιανόητε!!!  Μόνιου νία στσέψη.. Πόσιου τυχεροί έμε!!!

 Α ούρα α κα ……τσαι ανέ έχουμε ταν υγεία νάμου ……

………….ΕΜΕ ΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ ……….

………..Πήραμε τον ανήφορο. Για πότε ανεβήκαμε ούτε που κατάλαβα. Εγώ περίμενα παιδί, πέντε μηνών έγκυος. Ανεβήκαμε στο Γολγοθά.Τι να δεις, τι να πεις και τι να ομολογήσεις!!! Κλάματα, κραυγές, ουρλιαχτά. Θεέ μου τι κακό!!!Είδα έναν που κατέβαινε προς τα κάτω. Το πρόσωπο του γεμάτο λάσπες και αίματα.—Εφυγαν οι Γερμανοί; μας ρώτησε.—Έφυγαν του  απάντησα .— Είναι κάποιος άλλος ζωντανός; τον ρώτησα .Δεν μου απάντησε.  Ήταν ο Γιώργος Γιωργαντάς που γλίτωσε.  Ηταν τραυματισμένος στο στόμα. Αρχίσαμε να ψάχνουμε για τους δικούς μας.Πατάγαμε πάνω στα κουφάρια. Τα πόδια μας μέσα στη λάσπη από αίμα..  Ήταν αγνώριστοι.. Βρήκα τον άντρα μου. Είχα το κορίτσι μου στην αγκαλιά μου. —Να Ευελπίδης μάνα.. είπα στη μάνα μου…. Έφυγε η μικρή από την αγκαλιά μου,έπεσε πάνω στον πατέρα της και φώναζε: πατέρα μου, πατέρα μου… Έκανα να  την τραβήξω πιο πέρα ενώ κι εγώ έκλαιγα κι  έσκουζα.  Πιο κάτω τα τέσσερα αδέλφια μου, ο πατέρας μου, γείτονες, οι συγγενείς, οι ξένοι.. Φωνές και κραυγές.Εάν μας άκουγε ζωντανός άνθρωπος θα πέθαινε από την τρομάρα του!!! 

Η ώρα η καλή και να έχουμε την υγεία μας … 

……ΜΙΛΑΜΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ ……

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *