<Αιωννία α μνήμη του τσείου Κώστα Γιαγκούλα τσαί του καμπτζίου σι, τθο θίλε Σπύρο του Γιαγκούλα πφι εχάτθε ογή τσαί 5–6 ναμέρε ………….ΕΜΕ ΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ……… Δέφτερα τσαί Τςhίτα 8–9 του Απρίλη 2024: Α Τσακωνοπαρέα. Κηγάϊδι νή ( τηγάϊδι)του Γιαγκούλα: του Πάνου Μαρνέρη. Το κηγάϊδι του Γιαγκούλα ένι το τελευταίο από τα κηγάϊδα, όπφουρ έσι έγκου από το Βορία προς το Νοκία . Είννι αούντε ότσι έκι τσαί άλλιου ένα κηγάϊδι προς τα Νόκια. Εζού ο ‘ννιέ θυνήμα τσαι ούτε ένι ερικχούμενε τσίπτα για να ννι βεβαιούτσει. Ένι δίπα από το Κοινοκικό κηγάϊδι, γιούρε τθα τέσσερα με πέντε μέτςhα αλάργα σι . Έκι του Κώστα Συκιώτα (Γιαγκούλα), ούγοιε έκι αϊθή του Ποδάρα, τσείε του ευργέτα νάμου Στάϊθη. Κάποτε τσαι έγκειννι το κηγάϊδι έκι τθου δόξε σι . Το ύο σι έκι δροσίζουντα του νοιουκοτσουραίοι σι τσαί πάσα αβρυτθέ ιδαβάτα. Ο χκηνονομία Γιαγκούλα, έκι ποκίχου ογή τα κατούνα σι, του καουτσαιρινοί μήνοι, τσαί έκι έχου το δικό σι ύο για τουρ ανάτζε σι. Ένι τσαί έγκειννι αραματέ έτρου μοναχό σι, με μόνε συντροϊθία το δίπα σι, το κοινοτικό κηγάϊδι να ννι αλήνει τα παράπονα σι τσαί τα περατά σι μεγαλεία. Να ννιουρίζουμε κχάμποσε από ταν ιστορία του τόπου τσαι να μνημονέγκουμε έντεοι πφ’εζήκαει τςhαχήκαει, δουλεύαει, νοιρογήκαει τσαι τραγουδήκαει σε ένταοι τα Άγια χώματα…. Ανέ έχουμε ταν υγεία νάμου τσαι να ννιλήνουμε τα γρούσσα νάμου. ………….ΕΜΕ ΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ ………… Το πηγάδι του Γιαγκούλα είναι το τελευταίο από τα πηγάδια πηγαίνοντας από τον βοριά προς το νότο. Λένε ότι υπήρχε κι άλλο ένα πηγάδι προς τα νότια. Εγώ δεν τον θυμάμαι και ούτε βρίσκεται κάτι για να το βεβαιώνει. Είναι δίπλα από το κοινοτικό πηγάδι γύρω στα τέσσερα με 5 μέτρα μακριά του. Ήταν του Κώστα Συκιώτη (Γιαγκούλα) ο οποίος ήταν αδερφός του Ποδάρα, θείος του ευεργέτη μας Στάθη. Κάποτε κι αυτό το πηγάδι ήταν στις δόξες του. Το νερό του δρόσιζε τους νοικοκυραίους του και κάθε διψασμένο Διαβάτη. Ο τσοπάνος, Γιαγκούλας, πότιζε εδώ το κοπάδι του τους καλοκαιρινούς μήνες και είχε το δικό του νερό για τις ανάγκες του. Έχει απομείνει κι αυτό μόνο του, με μόνη συντροφιά το διπλανό του, το κοινοτικό πηγάδι, να του λέει τα παράπονα του και τα περασμένα του μεγαλεία. Να γνωρίζουμε κάμποση από την ιστορία του τόπου και να μνημονεύουμε αυτούς που έζησαν, έτρεξαν, δούλεψαν, μοιρολόγησαν και τραγούδησαν σε αυτά τα άγια χώματα. Να έχουμε την υγεία μας και να μιλάμε τη γλώσσα μας …….. ΜΙΛΑΜΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ ……