…………ΈΜΕ ΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ …………..
ΤΣΙΟΥΡΑΚΑ τσαι Δέφτερα 19–29 του Αουνάρη 2020: Α Τσακωνοπαρέα.
Τα μυστούρια τα μαμού #6 ταρ Ελένη Μάνου
Πάσα βοά πφη έκι αρίκχα μι τθαν αγκαλιά σι α μαμού μι οι χέρε σι ήγκιαϊ σα βελούδο, όμα χοντέγγα τα χάδια σι τσαί πάντα ν’έμα ρωτούα σαν άβα κοτσινόσκουϊθη, πφουρ είνι οι χέρε ντι τόσου απαλοί μαμού…τσαί ετήνα πάντα με το χαμόγελε, έκι τσαί λιγάτσι δοξοπεζήφανε για ταν αρχογκία σι, έκι αούα με καμάζι, λεϊμόνι το χειμωνικό σάτη μι τσαί ντουμάτα το καουτσαίζι. Τσαί σαν ατσεραίνγκα τσαί ένι έχα πλέα θύνησε ένι θυνικχουμένα τα μαμού πφη όκι ανεμούκα του κούπε από τα λεϊμόνια, έκι τσίφα του χέρε σι με λεϊμόνι πφη όλοι έμε ξέρουντε ότσι ένι έχουντα βιταμίνη C πφη ένι ποία καλέ τθο δέρμα. Έδαρι θα μι ρωτήετε τσί έκι ποία με του κούπε, σ’εκι βράζα τσαί με το ύο έκι κσύζα τα λεκά γκιούματα τσαί τα λεκά τσουράπια, σ’έκι αφήνα τάσου τθο λεχουτέ ύο τσαί ήγκιαει γινούμενα σα τσινούρτσα. Επίσης με λεϊμόνι τσαί άτσι έκι γυαλίζα τα μπακίρια, νη με λεϊμόνι τσαί σποΐα έκι σιάνα νιά αλοιφή έκι περαΐχα τα χαλκούματα τσαί πλέκεζου τα σκαλιστά σ’έκι τσίφα με ράσινε νή μπαμπατσερέ είιδε. Αν ήγκιαει πάρα πρεσσιού οξειδουτά έκι βάνα ένα κούτουλε του υβάτου γλυκάιδι με δύου μύσhε άτσι έκι βουκχιάχα το χάλκουμα τάσου τσάι απέ ν’έκι τσίφα με νιά βούρτσα αφρά αφρά . Ν’ έκι ξεμπάνα με ύο να φύτσει τελεία το άτσι τσάι ν’έκι ψαχνίζα με ράσινε είιδε. Ήγκιαει τα πζοιτσία σι τσαί σ’έκι κχαμαρούκχα ήγκιαει ζατοί τθο παζάρι τθαν Ντροπολιτσά να σ’άρωι τον τσαιρέ έτενη.
Καλέ ξημέρουμα θιλενάδε τσαί θίλοι…ένα χάϊδι όνι κοστίζουντα τσίπτα!!!
Έμε ΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ …
Κάθε φορά που με έπαιρνε στην αγκαλιά της η γιαγιά μου τα χέρια της ήταν ένα βελούδο, δεν χόρταινα τα χάδια της και πάντα την ρωτούσα σαν άλλη Κοκκινοσκουφίτσα, πως είναι τα χέρια σου τόσο απαλά γιαγιά…και εκείνη πάντα με χαμόγελο, ήταν και λιγάκι δοξού για την αρχοντιά της, έλεγε με καμάρι, λεμόνι το χειμώνα κόρη μου και ντομάτα το καλοκαίρι. Και σαν μεγάλωσα και έχω πλέον αναμνήσεις θυμάμαι τη γιαγιά που δεν πετούσε τις κούπες από τα λεμόνια, έτριβε τα χέρια της με λεμόνι που όλοι ξέρουμε ότι έχει βιταμίνη C που κάνει καλό στο δέρμα. Τώρα θα με ρωτήσετε τι έκανε τις κούπες, τις έβραζε και με το νερό έπλενε τα λευκά πουκάμισα και τις λευκές κάλτσες, τα άφηνε μέσα στο ζεστό νέρο και γίνονταν καινούρια. Επίσης με λεμόνι και αλάτι γυάλιζε τα μπρούτζινα…η με λεμόνι και στάχτη έφτιαχνε μια αλοιφή περνούσε τα χάλκινα σκεύη και ιδίως στα σκαλίσματα και τα έτριβε με μάλλινο ή βαμβακερό ρούχο. Αν ήταν παρά πολύ οξειδωμένα έβαζε ένα ποτήρι του νερού ξύδι με δυο κουταλιές της σούπας αλάτι βουτούσε το χάλκινο μέσα και το έτριβε με μια βούρτσα μαλακή όχι σκληρή. Το ξέβγαζε να φύγει τελείως το αλάτι και το στέγνωνε με μάλλινο ρούχο. Ήταν τα προικιά της και τα καμάρωνε πήγαιναν στο παζάρι της Τρίπολης να τα πάρουν εκείνο τον καιρό.
Καλό ξημέρωμα φιλενάδες και φίλοι…ένα χάδι δεν κοστίζει τίποτα.
ΜΙΛΑΜΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ