……… ΕΜΕ ΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ …………. 

Τσιουρακά τσαι Δέφτερα 15–16 του Δετσέμπρη 2019 .

              ……. Α ΤΣΑΚΩΝΟΠΑΡΕΑ ………….  

ΛΕΝΙΩ ΤΣΑΙ ΠΑΝΟ #1 : του Πάνου Μαρνέρη

 

— Κοντοζυγούντα του Χριστού Λενιώ….

—Έσι έχου δίτσηε ορή σε δέκα ναμέρε ένι του Χριστού .. 

— Ο τσαιρέ ό ‘νι έχου κχοντουμό … 

— Πότε πλέα επεράτσε τσαι έντενη  ο χρόνε ; 

— Έα μι ντε ! ούτε πφι εκαταβήκα τσίπτα . 

— Τσι να κατάβερε Πάνο, μέρα με ταν αμέρα , εβδημά ταν εβδημά , μήνα το μήνα , να τσαι οι εποχάδε, εζάτσε τσαι α χρονία … 

— Σαν επφέρη μ’ ένι φαγκισκούμενε πέρσι του Χριστού…… 

—Τσι ν’αλεί γκανένα μιτσά πφι έμαει ο ‘κι περού ο τσαιρέ με τσίπτα … 

—Ελένη αφού ανανέτζερε πφι έμαει μιτσά , ένι  θυμούμενε πφι έμα έγκου τθο Γυμνάσιε τθον Άγιε Λίδι, ότσι έκι μπαίνου ο Δετσέμπρη, ο ‘κι περού ο τσαιρέ , οι αμέρε ολόκληροι αιώνε .. . 

— Τσαι οι 15 ναμέρε διακοπέ ίγκιαει περούντε τόσιου ογλήγορα σαν το βατσιούλι . 

— Ο σι αούα μι στολίερε  το δεντζhικό ; 

— Ναι μαθέ , κια μ’είνι αφήντα τα καμπτζία να ξεχαστού, ιδίως ο μιτσή πάσα τςhεί τσαι δέκα « Μάτη σαν πότε θα σταλίξουμε το δετζhικό… 

—Σάπφου νι εμποίκαει τσαι έντανη τα γιορτά Ελένη ό’νι έχα τσίπτα από το παληέ .. 

—Εχάτσε το νόημα, ταν κατάνυξη, το ατςhέ γεγονός, το κόκιασμα του

 Θεαντρούπου   Χριστού ……

 

……….. Με το καλέ να δετθούμε τα γέννα του Σωκήρα νάμου………..

……………..ΕΜΕ ΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ …………….

—————————————————————————————

—Κοντοζυγώνουν τα Χριστούγεννα Λενιώ…

—Έχεις ίδιο να σε δέκα μέρες είναι τα Χριστούγεννα..

—Ο καιρός δεν κρατιέται…

—Πότε πια πέρασε και αυτός ο χρόνος;

—Έλα μου ντε! Ούτε που κατάλαβα τίποτα.

—Τί να καταλάβεις Πάνο, μέρα με την ημέρα, εβδομάδα την εβδομάδα, μήνα το μήνα, να και οι εποχές, έφυγε και η χρονιά…

—Σαν χθες μου φαίνεται πέρυσι του Χριστού…

—Τί να πει κανείς μικρά που ήμασταν δεν περνούσε ο καιρός με τίποτε…

—Ελένη αφού ανέφερες που ήμασταν μικρά, θυμάμαι που πήγαινα στο Γυμνάσιο στο Λεωνίδιο, μόλις έμπαινε ο Δεκέμβριος, δεν περνούσε ο καιρός, οι μέρες αιώνες ολόκληροι…

—Και οι δεκαπέντε ημέρες των διακοπών περνούσαν τόσο γρήγορα σαν το νεράκι.

—Δε μου λες στόλισες το δέντρο;;

—Ναι μαθε, που μ’αφήνουν τα παιδιά να ξεχαστώ, ιδίως ο μικρός κάθε τρεις και δέκα « Μάνα πότε θα στήσουμε το δέντρο…

—Σα που την έκαναν και αυτή την γιορτή Ελένη δεν έχει τίποτα από το παλαιό.

—Έχασε το νόημα, την κατάνυξη, το μεγάλο γεγονός, το κόπιασμα του Θεανθρώπου Χριστού…

…….. Με το καλό να δεχτούμε τη γέννα του Σωτήρα μας……

            ……………………ΜΙΛΑΜΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ……………..