ΕΜΕ ΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ

Τσουρακά 5 του Γενάρη 2020. Α ΤΣΑΚΩΝΟΠΑΡΕΑ.

Τα κάλαντα τα Φώτα: ταρ Ελένη Μάνου…

Ο ήλιε από τα σύνταχα περσσούτερε ένι φουκίχου

φουκίχου από ταν Ανατολά πέρε τθον Ιορδάνη.

Τάσου απ’ ταν ατςhιά φουκία φωνά ατςhιά ενιάτθε

να νιάνι τσαί να μάθωι τθαν άκρια του κόσμου.

Να μάθωι πφη ο Πρόδρομε Υζέ Θεού εβαφκίε 

πφη ν’απολύτσε ο Θεό να σούσει τουρ αντροίποι.

Χρόνου Πάσιοι, Χρόνου Πάσιοι,

Χρόνου Πάσιοι, Αφέγγη Νάμου… 

Καλέ ξημέρουμα σε όλοι νάμου, με υγεία…

ΕΜΕ ΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ…

………………………………………………………………………………………….

Ο ήλιος από το πρωί πιότερο φωτίζει

φωτίζει από την Ανατολή πέρα στον Ιορδάνη.

Μέσα από το μεγάλο φως φωνή μεγάλη ακούστηκε 

να ακούσουν και να μάθουνε στην άκρια του κόσμου.

Να μάθουν που ο Πρόδρομος Υιό Θεού εβάφτησε

που τον έστειλε ο Θεός να σώσει τους ανθρώπους…

Χρόνια Πολλά, Χρόνια Πολλά, 

Χρόνια Πολλά, Πατέρα Μας…

(εδώ το Αφέγγη νάμου, Πατέρα Μας, δεν υποδηλώνει τον αφέντη του σπιτιού αλλά τον Αφέντη του κόσμου Χριστό)

Κατά την Καστανιτσιώτικη παράδοση, τα κάλαντα στην Τσακωνική τραγουδούσε κάθε χρόνο παραμονή των θρησκευτικών εορτών ένας καλόγερος της μονής Κοντολινάς, ο Ιωαννίκιος, ο οποίος ζούσε στο μετόχι του Αγίου Δημητρίου στη Μελιτσού, ως μελλισοτρόφος του μοναστηριού. Πάντοτε κατά την παράδοση, τα κάλαντα, ο Ιωαννίκιος δεν τα τραγουδούσε, αλλά τα έψαλε σαν εκκλησιαστικούς ύμνους στους ήχους του Βυζαντινού οκτωήχου. Δυστυχώς μετά τη δεκαετία του ’50 ατόνισαν και εκτοπίστηκαν από τα κάλαντα της κοινής ελληνικής γλώσσας. Τα κάλαντα στην Τσακωνική, όσα διέσωσε η έρευνα, αποδεικνύουν περίτρανα ότι υπήρχε από παλαιοτάτων χρόνων ο έμμετρος Τσακώνικος λόγος, στο αρχαιότερο μεσαιωνικό τσακωνοχώρι, την Καστάνιτσα. Όσο για τον Πραστό και τα προερχόμενα εξ’αυτού τσακωνοχώρια, δεν είναι δυνατόν να εκφραστούν απόψεις, διότι δεν βρέθηκε ή δεν κατεγράφηκε τότε που έπρεπε τέτοιου είδους υλικό…

Καλό ξημέρωμα σε όλους μας, με υγεία…

ΜΙΛΑΜΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ…