ΕΜΕ ΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ .
Τςhίτα τσαιΤήτηντα 24–25 του Νοέμπρη 2020 : Α Τσακωνοπαρέα
Αρχαίαι Πρασιαί #3 ταρ Ελένη Μάνου.
Ο μύθο ένι αού ότσι α Ινώ εχάτσε τουρ εμαλοί σι αφοζιστά από τα θεά Ήρα. Α Σεμέλη του πρασιακιτσοί θρύλοι, Όρα τον Παυσανία Γ´ 24, 3-5, ένι εγγονά του Αρκάδα Άτλαντα, όπφου τσαί α Ινώ, τσαί είνι αποδενάχουντε του δεσμοί τουρ Αρκαδιτσοί παραδόσε με του φοινικιτσοί επιρροέ, ο Κάδμο έκι φερτέ από τα Φοινίτση τσαί α νία από του τέσσεροι κώμε τα Πρασιακικά χώρα, ο Τερέ, ονουμάστε έτρου από τον Τύρο, τον υζέ του Φοίνικα τσαί βασιλία του Φοίνιτσε. Α ιγή εφανερούτσε ταν αλήιθα τσαί το ιερέ του Απέλλωνα Τυρίτα ναμ’εδούτσε τα βεβαιότη ότσι ο αρχαίε Τερέ έκι τθα θέση του σαμερινού Τερού. Οπφου οι χρόνου είνι παζίντε τσαί φύντε α χώρα του Πάρνωνα ετσιτάε τθου χέρε τθου Λακεδαιμόνιοι τσαί πλέα οι μύθοι σου είνι μπερδεγγουμένοι με του μύθοι τα Πρασιατικά χώρα. Επέκαμε ακόνη για το Νεβρία ογί ταν Πάκα τ’Αγιελιδίου. Οι αθροίποι πφη ήγκιαει λατρέγγουντε το Διόνυσε, σε έτεοι του παλαιοί χρόνου έκι συνήθειε να τσούνωι κρίε άφτατε, γιατσί έτρου ήγκιαει κιστίντε ότσι θα ναθούνει ένα με το θεό, έκι α «ωμοφάγος χάρις» . Τάσου τθα ζά πφη ήγκιαει τσhούντε έκι το ελαφάτσι, νεβρός, τθαν αρχαία ελληνικά γρούσσα, α γίδα, ο τσάο, το ζουφάλι. Έτρου έμε κιστίντε ότσι ο τόπο Νεβρία, άντζε το όνουμα σι από το ελαφάτσι, νεβρός. Ένα τσάκωνα Αγιελιδώτα, ο Γιώργη Πουτσελά, έκι αού ότσι πφη έκι καμπζί κίσου πουρτέσε το 1875 ήγκιαει υπάρχουντε εάφου τθαν πλεύρα τ’Αγιε Θανάση, απανούσε τθον Άγιε Λεωνίδα. Οι κάκοιτσοι είνι αούντε πφη ταν τελευταίο έαφο ν’εσκοτούτσε ένα τσυνηγό το 1915-1917 τθον εαφοδηρό νια πάκα τάσου τθον ποταμό Δαφνώνα πφη του παλαιοί χρόνου έκι ίκχα όλε το χρόνε ύο.
Καλε ξημέρουμα Θιλενάδε τσαι θίλοι … ΕΜΕ ΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ .
Ο μύθος λέει ότι η Ινώ έχασε τα λογικά της καταραμένη από την θέα Ήρα. Η Σεμέλη των Πρασιωτικών θρύλων, δες στον Παυσανία Γ´ 24, 3-5, είναι εγγονή του Αρκάδα Άτλαντα, όπως η Ινώ, και αποδεικνύουν τους δεσμούς των αρκαδικών παραδόσεων με τις φοινικικές επιρροές, ο Κάδμος είχε έρθει από την Φοινίκη και μια από τις τέσσερις κώμες της Πρασιωτικής χώρας, ο Τυρός, ονομάστηκε έτσι από τον Τύρο, τον γιο του Φοίνικα και βασιλιά των Φοινίκων. Η γη φανέρωσε την αλήθεια και το ιερό του Απόλλωνα Τυρίτα μας έδωσε την βεβαιότητα ότι ο αρχαίος Τυρός ήταν στη θέση του σημερινού Τυρού. Όπως τα χρόνια έρχονται και φεύγουν η χώρα του Πάρνωνα έπεσε στα χέρια των Λακεδαιμονίων και πλέον οι μύθοι τους μπερδεύονται με τους μύθους της Πρασιωτικής χώρας. Είπαμε ακόμη για τον Νεβριά εδώ στην Πλάκα Λεωνιδίου. Οι άνθρωποι που λάτρευαν τον Διόνυσο, σε εκείνα τα παλιά χρόνια συνήθιζαν να τρώνε ωμό κρέας, άψητο, γιατί έτσι πίστευαν ότι θα ενωθούν με τον θεό, ήταν η «ωμοφάγος χάρις» . Μέσα στα ζώα που έτρωγαν ήταν το ελαφάκι, νεβρός, στην αρχαία ελληνική γλώσσα, η γίδα, ο τράγος, το κατσικάκι. Έτσι πιστεύουμε ότι ο τόπος Νεβριάς, πήρε το όνομα του από το ελαφάκι, νεβρός. Ενας Τσάκωνας Λεωνιδεύς, ο Γιώργος Πουτσελάς, έλεγε πως όταν ήταν παιδί μπρος πίσω το 1875 υπήρχαν ελάφια στην πλαγιά του Αγίου Θανάση πάνω από τον άγιο Λεωνίδα. Οι κάτοικοι λένε πως το τελευταίο ελάφι το σκότωσε ενας κυνηγός το 1915-1917 στον ελαφοδηρό, μια πλάκα στον Δαφνώνα ποταμό που τα παλιά χρόνια κρατούσε νερό όλο το χρόνο.
Καλο ξημέρωμα φιλενάδες και φίλοι … ΜΙΛΑΜΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ …..