………. ΕΜΕ ΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ …….. 

Τhίτα τσαι Τήτηντα 15–16 του Δετσέμπρη 2020: Α Τσακωνοπαρέα . 

Α θίλiα # 2: ταρ Ελένη Μάνου 

Ενιλήκα ταν άβα βοά για τον Πυθαγόρα τσαί εστσέμμα σάμερε να νιλήου για τα θιλία πφη έκι κιμού πρεσσού ο Σαμιώτα Φιλόσοφο. Θα νιλίου νιούμου για νια ιστορία για δύου θίλοι πφη α αγάκη σου αραμάτσε τθαν ιστορία . Ο Φιντία, ένα πυθαγόρειε από του Συρακούσε, ξακουστέ για τον καλέ σι χαρακτήρα, εκακηγορέτθε, ότσι έκι ένα από του συνωμότε πφη αποπειράτθαει να σκοτούνι τον τύραννε Διονύσιε. Ο Διονύσιε εκιάτσε τον Φιντία, ισχυρίστθε ότσι έκι έχου στοιχεία  για ταν εγκλημακικά σι ενέργεια τσαί ν’εκαταδικάε σε θάνατε. Ο Φιντία απογήτθε ότσι αφού έκι να σκωρεθεί θα έκι εχκιμού, όγο του ότσι έκι α τελευταία σι επιθυμία,  αν ήγκιαει δίντε νι ταν άειδα ως να τελέψει α ‘μέρα να μαζούει του δουλείε σι. Ονομακίε για εγγυητή το θίλε σι Δάμωνα, ένα Πυθαγόρειε, με ούγοιε έκι έχου ζητέ τσαί μεζατθέ όα. Ο Διονύσιε απορέτσε τσ’ ερωτήτσε γιατσί ο Δάμωνα νή ούγοιε άλλε θα έκι πρόθυμο να δετθεί να φυλακιστεί, με ταν πιθανότητα να εκτελεστεί τθα θέση κάκοιε άλλε. Ο Φιντία ν’εβεβαιούτσε ότσι θα ν’έκι ποίου, τσαί ο Δάμωνα εκάνε. Ότσι εμαθήτσε τον όγο, ταμάνιμα εσυφωνέτσε να κατσάει φυλακιστέ ώσπφη να ποι του δουλείε σι ο Φιντία. Όπφουρ α μέρα έκι περούα, οι οχτροί του Φιντία εβαλήκαει τα εμπόρεντα σου να αποθαρρήνωει τον φυλακιστέ, αούντε νι  ότσι ο θίλε σι έκι φυτθέ απ’ τα χώρα, ο Δάμωνα όμως έκι αραμού ατάραχο. Τότθε, σαν  ήγκιαει γύρουντα τα απότσια, ο Φιντία εκάνε για να σκωρεθεί. Ο Διονύσιε ενιούτσε ετσιτάπα κατάπληξη από έντανη ταν απίστευτε αφοσίωση πφη ανοίε ταν αγκαλία σι  τθου δύου ατσοίποι τσαί, αφού ελευθερούτσε τον Φιντία, ερωτήτσε αν έκι μπορού να ναϊθεί δεχτέ ως τσίτε άντρωπο τθα θιλία σου. Έτεοι… αρνήτθαει το αίτημά σι τσαί εγύρκαει τθαν τσέα ακείραχτοι.

Καλέ ξημέρουμα θιλενάδε τσαί θίλοι μι,  ο θίλε μι ένι το άλλιου μι έμισου. 

ΕΜΕ ΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ .

Μίλησα την άλλη φορά για τον Πυθαγόρα και σκέφτηκα σήμερα να μιλήσω για τη φιλία που εχτιμούσε πολύ ο Σάμιος φιλόσοφος. Θα σας αφηγηθώ μια ιστορία για δυο φίλους που η αγάπη τους έμεινε παροιμιώδης. Ο Φιντίας, ένας πυθαγόρειος από τις Συρακούσες, ξακουστός  για τον καλό του χαρακτήρα, κατηγορήθηκε, ότι  ήταν ένας από τους συνωμότες στην απόπειρα δολοφονίας του τυράννου Διονύσιου. Ο Διονύσιος συνέλαβε τον Φιντία, ισχυρίστηκε ότι είχε αποδείξεις για την εγκληματική του ενέργεια και τον καταδίκασε σε θάνατο. Ο Φιντίας αποκρίθηκε ότι αφού επρόκειτο να πεθάνει θα εκτιμούσε, ως τελευταίο αίτημα, αν του δινόταν άδεια για το υπόλοιπο της ημέρας έτσι ώστε να τακτοποιήσει τις υποθέσεις του. Πρότεινε ως εγγυητή το φίλο του Δάμωνα, έναν Πυθαγόρειο, με τον οποίο είχε ζήσει και μοιραστεί τα πάντα. Ο Διονύσιος εξεπλάγη και ρώτησε γιατί ο Δάμωνας ή οποιοσδήποτε άλλος θα ήταν πρόθυμος να δεχτεί να φυλακιστεί, με την πιθανότητα να εκτελεστεί στη θέση κάποιου άλλου. Ο Φιντίας τον διαβεβαίωσε ότι θα το έκανε, και ο Δάμωνας ήρθε. Μόλις έμαθε την κατάσταση, αμέσως συμφώνησε να παραμείνει υπό φρούρηση μέχρι να ταχτοποιήσει ο Φιντίας τις υποθέσεις του. Καθώς η μέρα περνούσε, οι εχθροί του Φιντία έβαλαν τα δυνατά τους  να αποθαρρύνουν τον φυλακισμένο λέγοντας ότι ο φίλος του είχε φύγει απ’ την πόλη, ο Δάμωνας όμως έμενε ατάραχος. Τότε, καθώς έγερναν οι σκιές, πλησίαζε η δύση του ήλιου, ο Φιντίας ήρθε για να πεθάνει. Ο Διονύσιος ένιωσε τέτοια κατάπληξη από αυτή την επίδειξη απίστευτης αφοσίωσης που αγκάλιασε τους δύο άνδρες και, αφού ελευθέρωσε τον Φιντία, ρώτησε αν θα μπορούσε να γίνει δεκτός ως τρίτο μέλος στη φιλία τους. Εκείνοι… αρνήθηκαν το αίτημά του και επέστρεψαν σπίτι σώοι.

Καλό ξημέρωμα φιλενάδες και φίλοι μου, ο φίλος μου είναι το άλλο μου μισό. 

ΜΙΛΑΜΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ