…………Τίτιντα 19/του Αμάη 2021 ……….

……………. ΠΑΝΟ ΜΑΡΝΕΡΗ  Ο ΘΙΛΕ ΝΤΙ………..

ΝΙΧΑΛΗ : μαζύ εγειάκαμε, εβάκαμε χορεύαμε,γλεγκίαμε 

τσαι τραγουδήκαμε..Κα αντάμουση θίλε μι ..

……………………………………………….

Για σω, για μη νιλήνετε να νιάμε το βιολί

Πφι ένι ατθαήχουντα ως τσαι του σκωρετοί. 

Κολλέγοι ο ‘τθε αούντε μι, θίλοι καλοί μι θίλοι,

ο Νικολακούνη έν’ έντενη, με του χρυσοί ιδατθύλοι;

Ναι   έν’ του Νιχάλη το βιολί,πφι τάσ’του διτσοί χέρε,

έν’ τσελαηδούντα σα πουλί,νιούμενε ένι ως πέρε

Βάτσε Σάμερε Μαλαιβό, Οριόντα τς’εκιού βάτσε,

 Σκωρέτθε ο Σταυραητέ, Αλαργενά τσαι ζάτσε. 

Τάσου σε όα ταΤσακωνιά  , χλιφτοί Σάμερε εμ’  όλοι, 

γιατσί ένα απ ‘τα καμπτζία σι, κίσου ποτέ ο Θα μόλει  

Πραστέ έκι ο τόπο ντι,  α χώρα  πφ’ αγαπήτσερε, 

ο τόπο πφι ενάτθερε τσ’επρωτοτςhιαχίτσερε. 

Τον τόπο έντενη ογή , πφι εκιού υπηρετήτσερε,

θίλε μι πεντάρφανε έδαρη νιε αφήτσερε . 

Έσι έγκου σε χώρε αλαργηνοί τσαι το καλέ να ζάρε, 

καλέ ταξίδι νάχερε , χαιρέκισε ούγειε οράρε .

Νιχάλη θίλε μι καλέ ο θα ντι ματανιάμε

τσαι τθο πατάρι αμπαηστέ κίσου ο θα ντ’οράμε, 

Αλλά του σαϊκίλε ντι  πάντα θα θυνηκχούμαει,

τθουρ ήχοι του βιολίου ντι ενεί θα αφηνούμαει . 

Ετρου θα ταξιδέγκουμε όπφου τσαι νι έμαει ποίντε

Απ’τα ντέρκια τσαι τα βάσανα μ’ετίου έμαει ξεφύντε.

Νι ένι αφιερούκχου τθον προσωπικό μι θίλε πφι τόσιου αγαπήκα , για ταν ειλικρίνεια σι , τα ντομπροσύνα σι τσαι τα Πραστσιοτοσύνα σι.

Κούλα μι, Γιάννη, τσαι Λία, εγγόνια τσαι νυφάδε ο ‘νι έχου όγια να νι μου παρηγορίου …

Ζωή εόγου νιούμου τσαι αιωνία σι α μνήμη ….

…………………..

ΠΑΝΟΣ ΜΑΡΝΕΡΗΣ Ο ΦΙΛΟΣ ΣΟΥ 

ΜΙΧΑΛΗ: Μαζί γελάσαμε,κλάψαμε,χορέψαμε, γλεντίσαμε

Και τραγουδήσαμε … Καλή αντάμωση φίλε μου . 

Γεια σωπάστε, για μη μιλάτε, να ακούσουμε το βιολί,

 που σηκώνει ως  και τους πεθαμένους.

 Φίλοι μου δεν μου λέτε, φίλοι  καλοί μου φίλοι 

ο Μιχάλης είναι αυτός με τα χρυσά τα δάχτυλα; 

Ναι ειν’του Μιχάλη το βιολί, που μεσ’τα δικά του χέρια 

κελαηδάει σαν πουλί,ακούγεται ως πέρα 

είν’ του Μιχάλη το βιολί με τα χρυσά τα χέρια. 

 Κλάψε σήμερα Πάρνωνα (Μαλεβέ) κι εσύ Ορειόντα κλάψε 

πέθανε ο  σταυραετός στα  Αλαργενά και πήγε. 

 Μέσα σε όλη την Τσακωνιά θλιμένοι είμαστε όλοι

 γιατί ένα από τα παιδιά σου ξανά ποτέ δεν θα ‘ρθει. 

Πραστός ήταν ο τόπος σου η χώρα που αγάπησες 

ο τόπος που γεννήθηκες και επρωτοπερπάτησες . 

Τον τόπο τούτονε εδώ που εσύ τον υπηρέτησες 

φίλε μου πεντάρφανο τώρα εσύ τον άφησες. 

 Πας σε χώρες μακρινές και στο καλό να πάς

 καλό ταξίδι να ‘χεις χαιρέτησε όποιον δεις .

Μιχάλη φίλε μου καλέ δεν θα σε ξανακούσουμε 

και στο πατάρι ανεβασμένο ξανά δεν θα σε δούμε.

Αλλά τις σαϊτιές σου πάντα θα τις θυμόμαστε,

στους ήχους του βιολιού σου πάντα θα αφηνόμαστε. 

 Έτσι θα ταξιδεύουμε όπως πάντα κάναμε 

απ’ τα ντέρτια και τα βάσανα με σένα εμείς ξεφεύγαμε 

Το αφιερώνω στον προσωπικό μου φίλο, που τόσο αγάπησα για την ειλικρίνεια του την ντοπροσύνη του και την Πραστιοτοσύνη του ..

 Κούλα μου, Γιάννη, Ηλία, εγγόνια και νυφάδες, δεν έχω λόγια να σας παρηγορήσω . Ζωή του λόγου σας και αιωνία του η μνήμη….