…………ΕΜΕ ΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ ……….. 

Τήτηντα τσαι Πέφτα 17–18 του Φλεβάρη 2021 : Α Τσακωνοπαρέα 

Α Σαϊτευτά Τσακώνα : Ταρ Ελένη Μάνου . 

Όπφουρ επέκαμε τσαί ταν άβα βδημά, τθα Τσακωνιά, ο έρωτα, έκι πανταχού παρών τσαί παντοδύναμε. Όκι παζισκασκούμενε ομως ελεύθερε τσαί αχαλίνουτε, αλλά απαγορευτέ, γκζιουφτέ με τέχρα, εξιδανικευτέ, τσαί πολυμήχανε. Ο ντρόπο πφη ένι νιού ένα λαό για τον έρωτα ένι δενάχου ταν τσοινωνία τσαί τον πολικισμό σι. Ένι εύκολε να κατάβομε γιατσί α τσοινωνία ογί τθα Τσακωνιά έκι κλειστά.  Απομονουτά τσαί αποκοφτά από τον κόσμο, τθου σέλε, τθα καταράχια τσαί τθου πλεύρε του Μαλεβού χουζίς επιτσοινωνία, α πορεία για το Άργο ανοίε το 1956, εκχοντούτσε όπφουρ έκι φυσικό τα αυστηρά ήθη τσαί έθιμα σι. Ο Τσάκωνα ένι δεητέ με του παραδόσε σι τσαί όνι δεχούμενε τσινουρτσία στοιχεία. Όα σ’ένι μετςhού τσαί όα σ’ένι ζυγιάζου. Λίγοι βολέ νή ποτέ, θα κεί κάτσι άκζιτα τσαί απρογραμμάτιστα. Γιάκεινι ένι πετυχαίνου το σκοπό σι του περσσούτεροι βολέ. Α ζωή σι ένι ποταχτά τθου κανόνε. Τσαί το τσινούρτσι θα νι δετθεί αγάλι αγάλι. Τάσου σε έντενη τον τόπο οι Τσάκωνε ελατρεύαϊ ταν γουναίκα του Ομήρου, ποταχτά, γλυκοσύντηχο, άξια νιουκοτσιουρά τσαί κιστά Πηνελόπη. Όκι επιτρεγγουμένα γκανία παράβαση τθον κανόνα. Νιά Τσακώνιχο παροιμία, πφ’ένι δενάχα τα Τσακώνιχο νοοτροπία, ένι αούα: « α σάτη τσαί ο κατσhουτέ πούα ούνι μπαήντα τθα ρούγα» Για το φόβο μη νιαϊθεί το όνουμα τα σατερή πρεσσοί γονίε ήγκιαει παντρέγγουντε του σατέρε σου μιτσοί γιάκεινι τσαί το δίστιχο: « α σάτη τθα δεκαπέντε ένι μάαμα τθα είκοσι γιαμάνγκι τσαί τθα εικοσιπέντε σι μπακίρι τσαί ένι ζιγουζίντα» . 

Καλέ ξημέρουμα θιλενάδε τσαί θίλοι, με υγεία 

……….ΕΜΕ ΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ ……

Όπως είπαμε και την άλλη εβδομάδα, στην Τσακωνιά, ο έρωτας, ήταν πανταχού παρών και παντοδύναμος. Δεν παρουσιαζόταν όμως ελεύθερος και  αχαλίνωτος, αλλά απαγορευμένος, κρυμμένος επιδέξια,εξιδανικευμένος, και πολυμήχανος. Ο τρόπος που μιλά ένας λαός για τον έρωτα δείχνει την  κοινωνία και τον πολιτισμό του. Είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί η κοινωνία εδώ στην  Τσακωνιά ήταν συντηρητική.  Απομονωμένη και αποκομμένη  από τον κόσμο, στις κορυφογραμμές, στα καταράχια στις πλεύρες του Μαλεβού χωρίς επικοινωνία, ο δρόμος για το Άργος άνοιξε το 1956, κράτησε όπως ήταν φυσικό τα αυστηρά ήθη και έθιμα της. Ο Τσάκωνας είναι δεμένος  με τις  παραδόσεις του και δεν δέσετε  καινούρια στοιχεία. Όλα τα μετράει και όλα τα υπολογίζει. Λίγες φορές ή ποτέ, θα κάνει κάτι απερίσκεπτα και απρογραμμάτιστα. Γι’αυτό  πετυχαίνει το σκοπό του τις περισσότερες φορές. Η ζωή του είναι υποταγμένοι στους  κανόνες. Και το καινούριο θα το δεχτεί σιγά σιγά . Μέσα  σε αυτό τον τόπο οι Τσάκωνες λάτρεψαν την  γυναίκα του Ομήρου,υποταγμένη, γλυκομίλητη, άξια νοικοκυρά και πίστη Πηνελόπη. Δεν επιτρεπόταν  καμιά παράβαση στον κανόνα. Μια Τσακώνικη παροιμία, που δείχνει την Τσακώνικη νοοτροπία, λέει : « η κόρη και το σπασμένο πόδι δεν βγαίνουν στη ρουγα» Για το φόβο μην ακουστεί  το όνομα της κόρης πολλοί γονείς  πάντρευαν τα κορίτσια μικρά γι’αυτό και το δίστιχο: « η κόρη στα δεκαπέντε είναι μάλαμα στα είκοσι διαμάντι και στα  εικοσιπέντε της  μπακίρι και σκουριάζει ..Ν

Καλό ξημέρωμα φιλενάδες και φίλοι , με υγεία .  

        ………ΜΙΛΑΜΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ ……