Το δικό νάμου σιατέρι, α Όλγα νάμου ..,.

………ΕΜΕ ΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ ………

Σάμπα τσάι Τσιουρακα 4-5 του Σερικχή 2022 : Α Τσακωνοπαρέα .

Κουιτέ #66 από το βιβλίε «ΚΡΑΥΓΗ»

Διαστσευή τσαι γραφτέ τθα Τσακώνικα, από τον Πάνο Μαρνέρη . 

Α συτζενικά μι, τσαι οι συνηφάδα μι, α Ζωή τσαι α Μάρω μαζί με ταν ανηψιά ταν Ελένη, νι άγκαει τάνου σου να κουβαλήουει του σκωτουτοί. Καγκιούτσε όμως τσαι ο προαβήκαμε να σι κουβαλήουμε όλοι . Ταν άβα ‘μέρα συνταχούλια κατακιάμαει πάλι με το έργο νάμου. 

Σ’έμαει κουβαούντε με του σκάλε . Κουβαλήκαμε το Χρήστο Παπαδιαμαντόπουλε…Εζού όγω του ότσι έμα κοντά , έμα ίκχα το πουρτεσινέ μέρη τα σκά. Οπά πφι έμαει κουβαούντε περάτσε ένα αρόπλανε απανούσε νάμου.  Τσαφήκαμε τα σκά τσαι λακίαμε φοζατθοί. Σκά τσαι πενατέ σε τσαφήκαμε τσαι α Ζωή κουίε: 

Ρουφιάνε, θα μι νι σκωτούτε.. Πφου να σκωτούρε το σκωτουτέ μαθέ . 

Σ’αποσούκαμε το νεκροταφείε τσαι σε κχακκούαμε αναχλά αναχλά…Πφουρ άκια να σι κχακχούτσουμε;. 

Έδαρη έκι πρέπουντα να ερεστεί ο τρόπο να ζήουμε!!! 

…Να έχουμε ταν υγεία νάμου θιλενάδε τσαι θίλοι…

……………ΕΜΕ ΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ ……….

Η κουνιάδα μου και η συνυφάδα μου, η Ζωή και η Μάρω μαζί με την ανιψιά μου την Ελένη το πήραν απάνω τους να κουβαλήσουν τους σκοτωμένους. Νύχτωσε όμως και δεν προλάβαμε να τους κουβαλήσουμε όλους. Την άλλη μέρα πρωί πρωί καταπιαστήκαμε πάλι στο με έργο μας. Τους κουβαλούσαμε με τις σκάλες.

 Κουβαλήσαμε το Χρήστο Παπαδιαμαντόπουλο. εγώ επειδή ήμουν κοντή κρατούσα το μπροστινό μέρος της σκάλας.  Εκεί που κουβαλούσαμε πέρασε ένα αεροπλάνο πάνω μας. Αφήσαμε τη σκάλα και τρέξαμε φοβισμένες. Σκάλα και νεκρό τους αμολήσαμε και η Ζωή φώναξε: —Ρουφιάνες θα μου τον σκοτώσετε.. Πως σκοτώνεις τον σκοτωμένο μαθές; Τους πήγαμε στο νεκροταφείο και τους θάψαμε ρηχά, ρηχά.  Πως να τους θάβαμε; Τώρα έπρεπε να βρεθεί ο τρόπος να ζήσουμε !!! 

…Να έχουμε την υγεία μας φιλενάδες και φίλοι ……….

………..ΜΙΛΑΜΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ …………