Συχαρητήρια Δέσποινα … έσι ποία όλοι νάμου περήφανοι . 

…………..ΕΜΕ ΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ………..Δέσποινα 

Πέφτα τσαι Παράστσι 17–18 του Μάτζη 2022: Α Τσακωνοπαρέα . 

Κουιτέ #43 : από το βιβλίε «ΚΡΑΥΓΗ» 

Διαστευή τσαι Γραφτέ τθα Τσακώνικα από τον Πάνο Μαρνέρη . 

Ότσι χαράε, αφήκα τα καμπτζία μι τσαι τσινήκα για τα χούρα του Καπή.. Πολυμπρία το αίμα . Ο ‘κι παγουτέ ακόνη . Κιά να πατίου; 

Όλοι σκωτουτοί . Αγκαλία με τα καμπτζία σου. Ο ένα τάνου τον άλλε .

Έμα ασπηδούα τάνου από σκωτουτοί . Έμα ψαφούα . Ο ‘σα μπορού να νιουρίσερε του διτσοί ντι αντροίποι . Εμαλοί ανεμουτοί τάτσου τσαι σhούτσε παραμορφουτοί. Από τα ίδιτα έμα νιουρίζα κχάμποσοι . Ο άτσhωπό μι έκι έχου ατθέ κουστούμι πφι εζάτσε τα τσέα τσαι παιδέμα να νι ερέσου . Με κόβε ψιουχρέ έμπορα, θοούτσε ο ‘μαλέ μι ντρεούμα… τθο τέλη νι ερέκα . 

Οι εμαλοί σι αναιμουτοί χάμου… σε μαζούκα με του χούφτε μι τσαι σε κχατθίκα τάνου σι,να μην είνι κατάχαμα…. Δίπα οράκα άλλοι εμαλοί ,έτεοι ήγκιαει οι  διτσοί σι, έμα έχα μποιτέ λαθος . Εμποίκα ταν αλλαγή . Α τσιουφά σι σαλάτα. Νι ήγκιαει έχουντε ντουτέ με τσικούρι .

Τσιτά τάνου σι , νι αγκαλιά , έμα θέα να τελειού όρπα μ’ ετήνε, μαζί.  

Έτανη ταν ούρα ενιάκα νία φωνά σάματσι έκι μπαήνα από τα σωϊθικά σι: «Κχοντούσου! Τσι έσι ποία; Έσι έχα καμπτζία!»

Τσhεί βολαί ενιάκα τα φωνά . Ο εμαλέ μι ο κι δουλέγκου, ταράτθαει  τα λογικά μι ..

Είνι ταρασούμενε τα λογικά σ’ενεί πφι σ’έμε σβαήχουντε, πόσιου μάλλον σ’ετεοι πφι σε ζήκαει !!! 

….Να έμε κα, να αγαπήνουμε τσαι να έχουμε ταν υγεία νάμου…..

…………ΕΜΕ ΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ ……… 

……..

Μόλις χάραξε άφησα τα παιδιά μου και ξεκίνησα για το χωράφι του ΚΑΠΗ.  Πλημμύρα το αίμα.  Δεν ήταν παγωμένο ακόμη.  Που να πατήσω.. Όλοι σκοτωμένοι, αγκαλιά με τα παιδιά τους. 

 Ο ένας επάνω στον άλλον. Πήδαγα πάνω από το σκοτωμένους. Εψαχνα. Δεν μπορούσες να γνωρίσεις τους δικούς σου ανθρώπους. Μυαλά πεταμένα έξω και πρόσωπα παραμορφωμένα.  Από τα ρούχα εγνώριζα κάμποσους  ανθρώπους.  Ο άντρας μου είχε αλλάξει κοστούμι, που επήγε στο σπίτι και παιδεύτηκα να τον βρώ. 

 Μ’ έπιασε κρύος ιδρώτας.  Θόλωσε το μυαλό μου.  Ζαλίστηκα.

Στο τέλος τον βρήκα. Τα μυαλά του ήταν πεταμένα κάτω. Τα μάζεψα με τις χούφτες και τα τοποθέτησα επάνω του για να μην είναι κατάχαμα.  Δίπλα είδα αλλά μυαλά. Εκείνα ήταν του άντρα μου, είχα κάνει λάθος.  Έκανα την αλλαγή. Το κεφάλι του σαλάτα.. Τον είχαν χτυπήσει με τσεκούρι.  Έπεσα πάνω του, τον αγκάλιασα, ήθελα να τελειώσω εκεί μ’ εκείνον… «Κρατήσου, τι κάνεις; Έχεις παιδιά…»

 Τρείς φορές άκουσα τη φωνή.  Το μυαλό μου δε δούλευε.

 Είχαν σαλέψει τα λογικά μου

Σαλεύουν τα δικά μας λογικά, που τα διαβάζουμε, πόσο μάλλον σ’αυτούς που τα έζησαν!!!…

Να είμαστε καλά, να αγαπάμε,και να έχουμε την  υγεία μας .  

……….ΜΙΛΑΜΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ ……..