Μπράβο Θωμαή … μπράβο σιάτη μι. Έτρου να κχοντούμε τα γρούσσα νάμου τθα ζωή … 

……………… ΕΜΕ ΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ ……….Θωμαή Μανιταρά 

Πέφτα τσαι Παράστση 12–13 του Γενάρη 2023: Α Τσακωνοπαρέα. 

Κουιτέ #127 από το βιβλίε «ΚΡΑΥΓΗ» 

Διαστσευή τσαι γραφτέ τθα Τσακώνικα από τον Πάνο Μαρνέρη . 

Ενιάτθε νία φωνά .. «έμε δέσουντε». Αβρά το Γιαννάτση μι από τα χέρα τσαι δρανία μι για το παναϊθούρι. Σαν εσούκαμε ο Γιαννάτση μι φωνηάε., «Μα  λησμονέκαμε ταν εικόνα τ’Άγιε Νικόα …Εζού ο ‘μα αφήνα νι να ζάει να νι άρει, αλλά ετήνε εζάτσε τσαι νι ενέτζε.Ξοικάμε τάτσου από το παναϊθούρι τσαι οράκαμε του Γερμανοί με τα μυδράλια . Εςτσέμα ότσι έκι προκιμούτερε να σκωτούνει νάμου οι Γερμανοί πάρα να δάμε ζωντανοί . Ασπηδήτσε πρώτε ο Γιάννη μι τσαι απέ εζού. Με ταν ασφούρια πφι αναιμούτθαει οι γουναίτσε τάτσου ποδοποατήκαει νία γρία, ταν Κρίνα Τσαβαλά ούγειε σκωρέτθε. 

Σαν εμπαήκαμε ου ‘γκιαει αφήντε νάμου να ζάμε προς το Σταθιμό.

Γονακία ‘πουρτέσε σ’ένα Γερμανέ τσαι νιε παρακαλέκα να αφεί νάμου. Αφήτσε νάμου τσαι τθα πορία ερέκα ταν αϊθά μι με τα δύου σι καμπτζία . Έκι τσαι ετήνα ανταριαστά πρεσσιού.  Άγκα το Γιαννάτση μι , α αϊθά μι τα δύου σι καμπτζία τσαι ζάκαμε τθο Αγιούτςhι τ’ Άγιε Θοδώρου. Οπά ‘ξενυχκίαμε, μαζί τσαι άλλοι γουναίτσε ..

…..Υγεία, αγάκη τσαι χαρά θιλενάδε τσαι θίλοι……

……….ΕΜΕ ΝΙΟΥΝΤΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ ……..

Ακούστηκε μία φωνή «καιγόμαστε» Άρπαξα το Γιαννάκη μου από το χέρι και έτρεξα για το παράθυρο. Σαν εφτάσαμε ο Γιαννάκης μου φώναξε:  «Μα ξέχασαμε την εικόνα του Αγίου Νικολάου»  Εγώ δεν τον άφηνα να πάει να την πάρει, αλλά εκείνος πήγε και την έφερε. Κοιτάξαμε έξω από το παράθυρο και είδαμε τους Γερμανούς με τα μυδράλια. Σκέφτηκα πως ήταν προτιμότερο να μας σκοτώσουν οι Γερμανοί παρά να καούμε ζωντανοί. Πήδησε  πρώτος ο Γιάννης μου και μετά εγώ. Με την φόρα που πετάχτηκαν οι γυναίκες έξω ποδοπάτησαν μία γριά, την Κρίνα Τζαβαλά, η οποία πέθανε. 

Σαν βγήκαμε δεν μας αφήναν να πάμε προς το σταθμό. Γονάτισα μπροστά σε ένα Γερμανό και τον παρακάλεσα να μας αφήσει. Μας άφησε και στο δρόμο βρήκα την αδερφή μου με τα δυο της παιδιά. Ήταν και εκείνη ανήσυχη πολύ.  Πήρα τον Γιαννάκη μου, η αδερφή μου τα δύο της παιδιά και πήγαμε στο εκκλησάκι του Αγίου Θεόδωρου.  Εκεί εκεί ξενυχτήσαμε, μαζί με άλλες γυναίκες…….

………. Υγεία, αγάπη και χαρά φιλενάδες και φίλοι……….

……….. ΜΙΛΑΜΕ ΤΣΑΚΩΝΙΚΑ …………