Τσακωνοπαρέα μη
…..ΟΧΡΙΣΤΕ ΑΝΑΣΤΑΤΘΕ ….
Α συνέχεια απο ( επιστροφή το σπήλη )

Επροχωρέκα αγαλιανά ,τα βήματα βαρεία
Σα να με έγκου θίλοι μοι ,σε κάποιε κηδεία .
Πρεσοί είγκιαει οι θύμησε , σε τάξη άκει να σ’ βάλου
Με έκει παρήντα ουρλιαχτέ ,θίλοι μη για να μπάλου.
Ποίε βρε Πάνο υπομονή ,πφε σα καμπτζούλι εσ’ποίου
Νία φωνά σπο τάσου μη , κουίζα μα ο’ μα νίου.
Μπαήκα το πιο ατςhέ σκαλί , ‘πουρτέσε ση εστάμα ,
Τα δάκρυα ασταμάκιστα , οι κοτζιχτοί το Βάμα .
Τάσου έκει κατακούβανε ,ένα γουλιάϊθι τόπο.
Πφου να μου αναστάγκατε ; γονείε Ποίερ έκει ο τρόπο ;

Επροχωρούσα αγαλιανά , τα βήματα με βία
Λέτε και πως επήγαινα σε καποιανού κηδεία .
Πολλές ήταν οι θύμησες , σε τάξη να τις βάλλω
Μου ‘ρχόταν όμως φίλοι μου , ένα ουρλιαχτό να βγάλω.
Κάνε βρε Πάνο υπομονή , που κάνεις σαν παιδάκι
Έσκουζε μέσα μου φωνή, ηρέμησε λιγάκι
Μεγάλο ανέβηκα σκαλί Εστάθηκα μπροστά της
Τα δάκρυα ασταμάτητα ,τα βογγητα το κλάμα .
Μέσα ήταν κατάμαυρη ,μια σταλίτσα τόπος
Μα πως μας αναστήσετε ; γονείς μου ποιός ο τρόπος ;